Sene kaç’tı hatırlamıyorum ama 16-17 yaşlarında filandım sanırım 93 veya 94 yılları.bahar ayıydı .Sobayı yeni kaldırmıştık bahar olduğunu da ondan hatırlıyorum.İşte o yılların bahar ayının bir günü annem ve yengemle birlikte bol nasihat ve fırçalı güzel bir kahvaltı yaptıktan ve yine annem ve yengemi ev işi yapma bahanesi ile karşıya yengemlerin daireye gönderdikten sonra , evi ele geçirmenin mutluluğu içinde çayımı ve sigaramı alıp televizyon karşısına geçtim.Onca fırça yedik hazmetmem lazımdı bu benim en doğal hakkımdı.Yaz ve bahar aylarını en çok bu durumlarda seviyordum kış aylarında pencere açıp sigara kokusunu göndermek zor oluyordu malum.Bir de o yaşlarda zaten her fırsatta fırça yiyoruz birde sigara ile yakalanırsak düşüncesi bile ürkütücü .Bu yaşta bile yazarken babam aklıma geldi ’de bir an Allah korusun düşüncesi bile kötü valla .neyse sadete gelip devam edelim.

Çay ve sigara faslını bitirip elektrik süpürgesi eşliğinde türkü söylerken telefon çaldığını fark ettim hemen süpürgeyi kapatıp telefonu açtım ve telefonu açmamla babamın muhteşem sözü ile karşılaştım.

- Eşek sıpası iki saattir arıyorum nerdesiniz ?

Şaşırdım mı bu sese hayır çünkü babam kızarken de severkende hep eşek sıpaları diye başlar haa birde kardeşim benden kilolu olmasına rağmen tombiş kızım der.Der diyorum çünkü bu yaşta bile hâlâ aynı şekilde sever ve kızar.

-Evdeyim baba süpürge açıktı duymadım

-Müdür nerde (müdür annem oluyor )

-Yengemlere geçti

-Müdüre söyle Ankara’dakiler geldi akşama bizdeler

Tamam söylerim dememe kalmadan hadi öptüm dedi telefonu yüzüme kapadı. Tabi bunada şaşırmadım çünkü bunuda hala yapıyor kızdığımda da eşek sıpası yalan söylemeyin ben ne zaman telefonu yüzünüze kapatıyorum diyor .

Bu arada Ankara’dan gelecek olanlar yakın bir aile dostumuzdu. Ankara’da işleri ters gittiğinden ailece İstanbul’a yerleşeceklerdi. Babam hem iş hem ev konusunda yardımcı oluyordu. Onun için son dönemler sık sık gelinip gidiliyordu.

Evi iyice havalandırıp koku gidince karşı daireye geçip anneme babamın aradığını Ankaradakilerin geldiklerini ve akşama bize geleceklerini söyledim.

Annem ve yengem akşama misafirin geleceğini duyunca terapiyi bırakıp akşam için ne yapacaklarını konuşmaya koyuldular hemen, terapi diyorum çünkü dedikodu deyince her zamanki gibi eşek sıpası ile başlayan zaman zaman terlikle biten taarruza geçiyorlardı.

Terlikten kaçma konusunda her ne kadar profesyonel olsam da zaman zaman hedefe yakalandığım oluyordu. bende yöntem değiştirip terapi sözü ile durumu kurtarıyordum.

Evet, evler toparlanmış, süpürülmüş, tozlar alınmış akşam için talimat ta verilmişti. Artık ortadan yok olabilirdim. Annem ve yengemin dört gözü üzerimdeydi her an yeni talimatlar verebilirlerdi.Özellikle alış veriş için dış işlerine her an atanabilirdim.Annem ve yengem gözlerini üzerimden çekip birbirlerine bakışırken ben sessiz sedasız odadan çıkıp can havliyle kendimi aşağı kata ortanca amcamların oraya attım. Şanslıydım amcamlarla aynı binada oturduğumuz için. Zor durumlar için her zaman bir sığınağım vardı.

Aşağı iner inmez gözlerim o zamanlar son beşik olan amcamın birbuçuk iki yaşlarındaki oğlu avni’yi aradı.Avni değildi adı aslında Aykuttu , ama ben hep dıgıl veya avanak avni diye severdim. Saçlar dik öndeki birkaç dişiyle karikatürden fırlamış gibiydi. O dönemler gırgırdaki avanak avni hayranlığım da vardı. Tabi ondan olsa gerek , evde kaldığımda günümün çoğunu avniyle geçirirdim “avni aşağı” “avni yukarı” binanın maskotu gibiydi ama benim ona düşkünlüğüm başkaydı . Hatta evlendiğim zamanlar eğer bir oğlum olursa ona benzemesini çok istemiştim o kadar içten istemişim ki bu dileğim evlendikten bir süre sonra gerçekleşti.

Ben avanakımla oynarken bir süre geçti. Sonra binanın içinde tanıdık bir ses yankılandı.” Eyvah “ diye daire kapısını açtığımda annemin eşek sıpası yine neredesin sen babanlar dükkanı kapatmış geliyorlarmış diye bağırdığını duydum.Avniyle oynamaya dalınca zamanın nasıl geçtiğini anlamamışım. Hemen eve fırlayıp anneme yardıma koyuldum. tabi bu arada annem bir taraftan söylenmeye devam ediyor.neyseki yemekler hazırdı bende hemen salona masayı hazırladım bitti diye mutfağa annemin yanına geçerken kapı nın zili çaldı.

Gelen babamlardı. Hemen evdeki hava yumuşamış annem bana söylenmeyi bırakıp hoş geldiniz faslına geçilmişti. Hoş geldin beş gittinin arkasından yemeğe geçilmiş , sohbete yemekte devam edilmişti.Sohbetli uzun bir yemek arkasından masa toplanmış çay suyu koyulmuş, mutfak toplama ve bulaşık işi ise evin tek ve artık genç kızı olarak görülen zavallı bana kalmıştı. Neyseki bulaşık işinde de şanslıydım amcamlarla aynı binada oturduğumuzdan uzaktan bir misafir geldiğinde amcamlar da hoş geldine gelirler di. Kuzenler bol olduğundan kızlarla hemen hallederdik mutfaktaki işleri.

Bulaşık bitti çaylar da demlendi. Çaylar diyorum çünkü bizim binada toplanıldığında birkaç demlikle birlikte koyulurdu çay en az 15 kişi olurduk misafirlerle 20 kişiyi geçerdi.ama oldukça keyfli geçerdi. Hâlâ babamlara gittiğimde kuzenlerle haberleşiriz hep beraber gider binada toplanırız.

Kalabalık olduğundan kadınlar oturma odasına geçmişti. Erkekler hala salonda oturuyordu. Biz ezikler se mutfakta kalmış çayları hazırlamış hangi odaya kimin servis yapacağını kararlaştırmıştık. Ev sahibi olduğumdan erkeklerin olduğu odanın servisi bana kalmıştı. Çünkü orası daha yoğundu .İlk çay servisini yaptım kapı çaldı gelen ortanca amcamla Aykut’tu yani benimküçük avnimdi . Dişler dışarıda sırıtarak girdi içeriye azcık hırpalayıp tekrar amcamın kucağına verip boşalan bardakları almak için tekrar odaya geçtim.çayları doldurmaya devam ettim.bizim küçük Avni yani Aykut ortalarda dolaşıp millete yılışıyor, kucaktan kucağa dolaşıyor, bende çaylardan fırsat kaldıkça mıncıklayıp seviyordum.
Babam ,misafirimiz ve amcamlar sohbete dalmışlardı. Misafirimizi çocukluğumdan beri tanıdığımdan onada amca diye hitap ediyordum.

Mutfağa çay doldurmaya gitmiştim ki babam seslendi .

-Kızım şu sıpayı al şimdi çayları döküp yanacak

Salona geçtim baktım sehpanın etrafında dolanıyor amcam almaya çalışıyor tutmuş sehpayı gitmek istemiyor.yanına gitim gel buraya “ avanak avni seni “ dememle oda birden sessizleşti ve başımı kaldırdığımda bütün gözlerin üzerime çevrildiğini fark ettim..Bir an neye uğradığımı şaşırmıştım içimden ben ne yaptım diye geçirerek kendimi odadan dışarıya zor attım ve o akşam o odaya adımımı atmadım.

Çünkü misafirimiz babamın yakın arkadaşı aile dostumuz Avni amcaydı. O akşam annem ne yaptıysa o odaya tekrar sokamamıştı beni odanın yanından bile geçerken babam kötü kötü bakıyordu çünkü…



SON