En sevdiğin söz ne derseniz? Budur işte: "Dönem dönem aynı yere dönerem..."
Bir hayat böyle geldi, geçti...
Bize ne öğretildi bugüne dek? "Planla! Planladığın her şey gün gelir başarılı olur..."
"Sen yeter ki iste, planla, çalış, mutlaka elde edersin!"
"Bak gör, beni dinle, vazgeçme!"
Önce planladım, planladım, planladım...
Sonra sağlamasını yaptım...
Emin oldum...
Ve gittim, gittim, gittim...
Önce aylar geçti, sonra mevsimler, derken yıllar geçti, yol haritama yeni mekanlar, yeni insanlar, yeni hayatlar eklendi derken...
Bir gün yattım, kalktım, bir baktım ki...
Hokus pokus!!! Sil baştan!!!
Ne attığım adımların önemi kalmış, ne katettiğim mesafelerin anlamı, ne de hayatıma giren dostların yüzleri...
En baştayım... Başladığım yerde...
Sıfır noktasında!
Her şey ne kadar aynı bıraktığım gibi gözükse de, ne ben aynıyım, ne de hayata başladığım yer...
İşte bu yüzdendir dönem dönem aynı yere dönmelerim...
Hem bir kaçış, hem bir çığlık, hem de mecburi bir istikamet...
Planlamayın!
Hayat akıp giderken, bırakın önce hayat size uymasın...
Siz hayata uyun...
Ne de olsa kazanan hep kendisi!