Hayat yine kimlik arayışlarıyla dolu şu günlerde.Esas kız hiç olmadığı kadar yalnız ya da sanırım olmak istedikleri fazla uzakta.Günler geçip gidiyor.Düşünüyorum da bir şeyler eksik.Bir şeyler yolunda gitmiyor.Rahatsız eden,belki biraz üzen ya da bilmiyorum olumsuz etkileri olan bişiler var.Çift kutuplu bozukluk dedikleri şeye yakalanmış olabilir miyim?Mutlu olmak ya da enerji dolu olmak sonsuza dek süremez mi?Beni sebepsiz yere güldürebilen az şey var.Bunların ne olduğunu sen de biliyorsun.Şuradaki caddede yüzümde kocaman bir gülümseme, eve doğru yürüdüğüm günleri biliyorum,hatırlıyorum.Evet, aslında beni gerçekten mutlu eden az şey var.Bunlardan yalnızca biri sonsuza dek sürebilir ve ben onu kaybettim.Böyle ruh gibi dolaşmamın sebebi bu olabilir.Hayatımda güzel şeyler olmuyor değil.Çabalıyorum,gülümsemeye çalışıyorum, olmuyor.Tam olarak hiçbir yere uyamıyorum.İşte burası tam olarak olmak istediğim yer diyemiyorum ve uzunca bir süre de diyemem.Sessizlik en doğrusu sanırım.Konuştukça kayboluyor insan,siliniyor.Beklemek,dışarıdan izlemek artık o kadar da canımı yakmıyor.Belki bir gün biri benim de sessiz feryatlarımı duyar.Ne dersin?