Ey hayat diye basladim , sanki biraz isyan eder gibi oldu ama, isyanla alakasi olmadigini anlayacaksiniz yazimi okuyunca..

Ben 16 yasinda anne bana ocagindan ayrildim.. Belki gozum yasli istemeyerek te olsa hayatin acimasiz sartlarina saldim kendimi...
Yasadigim hersey okadar yuk bindirdiki omuzlarima... Okadar caresiz hissettigim olduki kendimi.. Kalabalik ortamlarda okadar yanliz kaldimki... Kendimi sokakta usuyen bir kedi yavrusundan farkli gormezdim..
Hickimse kol kanat germedi yanlizligimla basbasa yasadim yillar boyu...
Dost gorunen sahte yuzlerle karsilastim..
Ve ben Hep sicak bir sevgi bekledim, Sicak bir kalp...
Bende bir insandim sonucta, belki yasamak istedigim bir cok sey uhde kaldi icimde..
Bunlarin hicbiri gerceklesmedi hayatimda... Bir tek Allahimin bana bagisladigi 2 evlat...

Ve Ask, Ask okadar guzel bir duyguki... Bazen sizi okadar mutlu ederki, gozunuz hicbirseyi gormez...Onu oyle cok seversinizki icinize sigdiramazsiniz, bir sozu sizi mutlu etmeye yeter..., Herseyden ustun tutarsiniz, Herkese onu anlatirsiniz..Hickimsenin lafiyla hareket etmezsiniz, o ne derse dogrudur.. O sizin icin vazgecilmezdir,Taki vazgecilen siz olana kadar.... Sonuc yine husran...

Dilerim birbrini seven hickimse ayriligi yasamaz ve Hickimse kalp kirmaz...

Anladimki hayat okadar acimasizki, siz nekadar ustune duserseniz hayatta sizi okadar eziyor...

Biliyorum belki sacma bi yazi oldu... Hosgorun...

Aciklama> Bu yazinin daha ayrintili anlatimi gelecek..

11SUBAT2012

14 subata ramak kalmisken.....:(

CILEK