“İnan neden bahsettiğini anlamıyorum. Adım Lipoendra. Tavlaya üşüdüğüm ve yorulduğum için girdim. Neler olduğunu bile anlamadan o kapının önünde dikili kaldım. Tanrı olduğunu söyleyen ama ölü bir ata hikaye anlatmaktan başka bir şey yapmayan bir meczup vardı. Elime o gergefin nereden ve nasıl geldiğini bile hatırlamıyorum Tek hatırladığım bir gün senin geldiğin ve oradan sadece beni alıp gittiğin.”

“Ölü anların tanrısıydı o. Seni kapıda donduran da o. Sana kaderi nakşetme yeteneğini veren de yer ve göğü birleştirmeni sağlayan da...”

“Neden ben?” diye umutsuzca kendini kumun üzerine bıraktı Lipoendra “Tavlaya girdiğimden beri geçmişime dair hiçbir şey hatırlamıyorum.”

“Hatırlamanı istese hatırlardın Terzi. Adını hatırlıyor olman da bir şey.”

“İyi de neden beni kaderi tayin etmek için seçti?”

“Çünkü...” dedi İliryalı “Sende savaşanı gözeten kadın kanı var.

“Söylediklerinden bir şey anlamıyorum.”

“İliryalı son savaşçıyım. Tanrıların hizmetindeyim. Tanrılar sandığın kadar iyi değiller. Açlığın da ölümlerin de yangınların da tecavüzlerin de akıttığım kanın da akan kanımın da sorumlusu onlar. Buna adalet diyorlar. Mutlak adalet ancak benim gibi zavallıların algılayamadığı bir ilahi özelliğe sahip olmalıymış. Ben onların sol eliyim. Kıyan elleri.”

“Benden ne istiyorsun?”

“Benim kıçımı kollamanı. Savaşlardan dönmemi sağlamanı...”

“Bunu tanrıların neden yapmıyor?”

“Benim kaderim çizildi. Ölü anlar tanrısı öldürülmeme itiraz etti ve beni tavlaya çağırdı. Dudaklarımdan nefesini içime üfledi. Ruhum artık Chaotica’nın ruhuyla karıştı. O diğer tanrıları bir seferlik ikna etti. Ama sonrasına kimse karışmayacak. Bin yıllardır onlar için felaketler bozgunlar kıyımlar yarattığım halde gözden çıkarıldım. Chaotica’ya kader gergefini çalmasında yardım ettim. Onu sana vermiş.”

“Böylece ben de tanrıça mı oldum?”

“Koruyucum oldun.”

“Peki ya gergefe ölümünü işleyecek olursam?”

İliryalı bir an düşündü. Yüzündeki onlarca savaş izinin arasından küçük bir çocuk baktı. Çaresizdi.

“Senin çizeceğin bir ölüme hazırım. Sen ihanet etmiş olmayacaksın. İntikam alacaksın. Ama tanrılar bana ihanet etmiş olacaklar. Senin çizeceğin ateşler içinde bir ölüme hazırım.”

Lipoendra böyle bir yanıta hazırlıksız yakalandı. İliryalı’nın sorunu ölmek değildi. Kılıcına yaslanarak kalkan İliryalı, Terzi’nin sırtındaki bir kuş dövmesinin kanat çırptığını gördüğünü sandı.

“Hareket zamanı...” dedi emir tonunda.

Uzun saçlı kadın sinirlenmeye başladı.

“Amma kalın kafalı adamsın, sahibimmişsin gibi konuşmayı bırak.” diye bağırdı Lipoendra.
Kılıcını kavrayan İliryalı “Gergefi eline almadan böyle konuşmamalısın.”

Lipoendra’nın yüzünde kaçamak bir gülüş belirdi ama direnişini sürdürdü. İliryalı’nın içi ısındı.

“Boşuna nefesini flüt gibi üfleme İliryalı. Ben Terzi olmaya niyetli değilim.’’

İliryalı kaba ses tonuyla diklendi.

“İliryalı mısın?” diye sordu İliryalı. İliryalı’lar inatçılıklarıyla tanınırlardı.

“Hayır...” dedi Lipoendra Verçenik ve Kavrun arasından.

İliryalı karışmış kafasını kaşıdı “Duymadım, sanırım oralı olan kimseyi öldürmek zorunda kalmadım.”

“Bak İliryalı aynı zamanda deniz kuşuyum ben. Diğer adım da Alkyone hiç bir tanrının şarap ayinine katılmam ben.” genç kadın sanki İliryalı ile oynuyordu.

İliryalı köpürmeye başladı.

“Lanet olsun be kadın. Hangi şarap ayininden bahsediyorsun.’’

“Bak yine flüt sesin yükseldi.”

İliryalı kılıcını hızla kuma sapladı “Güç ver CHAOS...”

“İri bencil bir adamsın galiba. Peki, senin bir adın var mı?”

“Hayır yok. Hep bir adım olduğunu iddia ettiler yalnızca. Hem sana ne be kadın adımı ne yapacaksın. Beni koru yeter.” diye haykırdı “ve mümkünse sev lütfen... adım o zaman İllyricos olacak...” dediğini kimse duymadı.
.
.
.


lacivertiğnedenlik / chaotica