Artvin’e ilk gidişim turla olmuştu.
O muhteşem dağları aşıp uzaktan göründü Artvin.şaşkınlığımı anlatamam nasıl yapıldı o yollar dağlara,nasıl emek nasıl bir uğraşı.
Artvin adını çok duymuştum.Dostlarımız vardı.Anlatırlardı da görmek başkaymış.
Baraj inşaatı arabalar çalışanlar.Ve biz Artvin’in eteklerindeyiz.
Adını kuş yuvası koydum.Gördüğüm an.Ama çıkamadık bu güzel kuş yuvasına arabanız çok büyük çıkmaz demişler. Bunu sonra anladım se çizen o yollarda koca otobüs nasıl dönecek ti ki.
Yinede şükür dedik bu kadar gördük ya.
Ama galiba aklım kalmış biraz.Rabbim buyur dedi Artvin seni bekler.
Karakışın ortasında karlar altında uzun bir yolculukla yine geldik Artvin’e
Oğlum gelinim torunumla. Bindiğimiz münübüs se ler çizerek çıkardı bizi gecenin karanlığında
Öğretmen evine geldik.
Yorgun ve uykusuz geçen gecenin sabahımda baktım penceremden.
Evler vardı yukarılarda ve dağlar bembeyaz karla kaplı almadı aklım bu ne ya dedim nasıl ev yapmışlar o kadar yükseğe.
Gün içinde biraz kaldık orada çocukların işi bitene dek.
Çünkü yolumuz Yusufeli ve Altıparmak tı.
Biliyordum o yolları ve birazda ürküntü vardı içimde nasıl gidilecek o dağlar aşılacak tı.
Of dedim demek ki, Artvin’e doymamışım ben çok geçmedi aradan ancak altı ay
Yine düştük yollara evlat hatırına ,bu sefer asker ziyaretiydi yine küçük gelinim torunum ve sevdiğim yeğenlerim dolduk arabaya ve atıldık yollara
Gün akşamı bulurken yine dağları aşıyorduk biz uzaktan göründü Artvin.
Bakın çocuklar dedim işte size Artvin de şanslarına yağmur başlamıştı camlara vuran damlalar
Ve sis perdesi oluştu göremedik uzaktan ışık selini.ağır ağır indik dağlardan ve eteklerindeyiz .
Ama incin top atıyor.
Köy hizmetleri misafir hanesini bulacağız da kimseler yok kime sorsak
Biraz yukarılara çıkalım bakalım neler olacak deyip koyulduk yola yine se ler çizerek
Biz böyle gitmekte ve açık bir yer aramaktayken yanımızdan köy hizmetlerine ait bir araba geçti
Takıldık peşne o gider biz gideriz habire se leri çizerek.
Çocuklar dedim bu böyle olmayacak epeyce yol aldık bir sorsanız bu adamı durdurup
Onlarında aklı yattı bu işe git git dağı yarıladık.
Sinyal verdi öne geçti ve sordu yeğenim biz sizi takip ediyoruz ama misafir hane nerde?
Adam güldü ben evime gidiyorum beni niye takip ettiniz misafir hane aşağıda demez mi.
hayda hadi bakalım dön geri yine se leri çizerek döne döne indik adamın tarif ettiği yeri bulduk halimize gülerek.
Artvin’i bilenler bilir dağın ön yüzünde arkası yok. Hala düşünürüm ve aklım almaz nasıl bir yerleşim olmuş orada
Ve bizde şaşkın yorgun bir günün ardından uyku en güzeli deyip çekildik odalarımıza.
Sabah kalkınca baktık yine yukarılara ve en ilginç yanı ne biliyor musunuz çocuklar dedim
Hastanenin en yukarıda olması.evet aşağıdan doğum yapacak bir hasta yukarı çıkana kadar bebek olur sanırım.
Deyince güldü hepsi aman hala diye
Güzel geçen günlerden güzel bir anımdı ARTVİN.