Bağımsız bir dünya olan uzaydaki, Hilal (Ay) ’i tamamlayan kutup yıldızımızın ışığı söndü bugün ...
Büyük bir cesaretle ve korkmadan , yurduma ve yüreğime tebessüm saçarak, solmuşçiçeği sevgisini katark açtıran güneş, doğmaz oldu. Yerini kanadı kırılmış bir güvercinin duyduğu acı, esaret zincirini kıran aslanların gözlerinde ki cesaret, yağmurlu bir hal aldı bugün. Gecenin sabahında hala gece var ... Sanki ; Nuh’un gemisinin yosun bağlamış kıyılara çarparak batmasıyla tuttuğu yası var gönlümüzde. Yolcunun pusulasının düştüğü, hayatımızın önderi, yiğitliğin liderinin öldüğü gün bugün. Sözde gülen düşmanların özde ağladığı gün bugün. Türklüğü anlatan filmin başrlü yazmakla bitmeyen destansın sen. Yolumuza tutulan ışık, kınalı kuzularımızın acısıyla kor olmuş yüreklerimize düşen buzla rahatlatansız sen. Nice umutlarımız vardı yarınlara. Şimdi kırılmış düşler, büyük bir hüzün kapladı bu şehrin semalarını.
Gözlerimin pınarına karışan sözler şöyle der :
Sönse de kutup yıldızının ışığı hala orada görebiliyorum. Yolcunun pusulası düşse de kırılmadı yine yol göstermeye devam ediyor. Yolumuzu tutulan ışık dinse de , izi hala takip ediliyor. Şimdi Bağ-ı İrem’den toplarken çiçek sen , sana sesleniyorum : Ruhun şad olsun ... Gözün arkada kalmasın ! Türklerin yolunda , Türk olarak ilerlerken ,

NE MUTLU TÜRK’ÜM DİYENE !!

03. 11. 2010