Erzincan ilinin Kemah ilçesine bağlı bir köyde başladım ilköğretim hayatıma.1987 yılıydı.Anne ve babamın tayinleri Erzincan’a çıkmıştı eş durumundan.
Küçük, bakımsız, soğuk,tenha bir lojman vardı gittiğimiz yerde.Kiralık ev olmadığı için mevcut şartlarda mecburduk o lojmanda oturmaya bizde tüm öğretmen aileler gibi.
Nevşehir’den bin bir zahmetle taşındık,yollarda perişan olduk.Sonunda oraya bir düzen kurduk, 3 yıl kadar ikamet ettik.
Bu bütün memurların ortak sıkıntısıydı aslında, ve hala devam etmekte bu sıkıntı.
Belki maddi durumu yerinde olanlar için eşya ya da taşınmak sorun değil, ailesi ya da kendisi bunu bir şekilde çözebilir.
Ama yeni mezun olmuş bir öğretmen düşünün, evliyse belki kurulu bir düzeni olabilir. Ama ya bekarsa ? ve gittiği yerde kendi gibi bekar birileri yoksa ?
Belki kendi gibi birileri olsa aynı evi paylaşabilecektir, eşya açısından maddi bir külfet getirmez bu durum.
Ama bekarsa düşünün çilesini.
Bu konuda bugün internette dikkat çekici bir haber okudum.
Habere göre Şırnak Valiliği 365 tane dayalı döşeli daireyi öğretmenlere oturmaları için hazırlamış.
Apart tarzında hazırlanmış daireler.
Bu gerçekten sosyal bir devlet olma açısından büyük bir adım ve büyük bir başarı, açıkçası bu projenin daha fazla geliştirilip farklı meslek grupları içinde uygulanması gerekir ve muhtemelen yakında da bütün meslek gruplarına yönelik böyle ciddi çalışmalar yapılır.
Sağlık memurları,din görevlileri vs gibi farklı meslek grupları da bu güzel hizmetten yararlanmalı.
Şırnak Valiliğini bu ciddi proje için tebrik ediyor, devamını tüm valiliklerden bekliyoruz.

www.tunarcaliskan.com