Burada, işte tam bu anda şu aklımdan geçenleri yapmak vardı. Aklımdan geçeni gönlüme sormadan yapmak, bir kez olsun arkama dönüp bakmadan, bir iz, bir gözyaşı, parmaklarımın ucundaki erimeyen o kar tanesiyle ve ne olursa olsun hadi bu son olsun diyen çığlıklarımla başımı alıp gitmek. Gitmek vardı.

Seni bunca sevmemek vardı, ve kendimi bunca vermemek o insafsız ama hep çocuk gözlerine, böyle bir teslim olmak var mıdır yer yüzünde? Söyle bana söyle, böyle bir kabulleniş ve böyle bir ah ediş var mıdır başka bir kara parçasında. Karanlık akşamlar var hep yanı başımda, gündüze düşmanım ben inan ki doğuştan bu arıza. Ve doğuştan böyle tutkun yaşamak hayatı, böyle uçlarda, böyle derin ve böyle sancılı pencereye laciverdin yansıdığı bu siyah akşamlarda.


Kaçmak vardı kaçmak, son bir kızıl öpücük bırakmadan o yalan sızan dudaklarına, ve kovmak vardı seni, yaşayan her şeyini, var olma sebebimi, seni işte, ve senli günleri, ve beni ben yapan tarihi, ve parmaklarımın ucundan başlayarak çekilen kanımın bana veda edişini izlemek vardı bedel diye bu firara.

Seni bunca sevmemek vardı,
Seni bunca sevmemek vardı,
Seni bunca,
Seni…


…………VanDi……………….’08