Asi bir sokak lambası...Kara ışık tutarmışcasına parlıyor. Ah be sokak lambası, bir de şu gönlüme ışık tutsana. Kar nereye düşerse kafidir. Ama şu zavallı kalbim bilemiyor gecenin bir vaktinde nereye gideceğini. İstanbul sokaklarında çaresizce gezinip duruyor. Ah be sokak lambası bir de şu gönlüme ışık tutsana...
Kapkara gökyüzüne kızıllık hakim bugün. Ay bulutların arkasına hapsedilmiş, çaresizce bekliyor. Nerede eski:neşeli, cıvıl cıvıl taksim. Bülbülsüz kalmış gülistana dönmüş sanki. Arabalar dans ediyorlar yolda, yaşlı amca düşmemek için zor yürüyor kaldırımda. Ah zalim kar, Fatih’in şehrini sen mi feth edeceksin. Az ileride bir ressam, bu beyazlar içindeki siyah tabloyu ölümsüzleştirmeye çalışıyor. Deniz kıyısına ilerliyorum, karın istilasından koşarcasına. Nerede o romantik aşıklar. Kız kulesi yalnız kalmış.İk defa. sular ortasında esir kaldığını düşünüyor. Karın altında yalnız başına çıkmıyor ki İstanbul’un keyfi. Tarihe ışık tutan bu şehir karartıyor içimi nedense. İçimden bir kardan adam yapıpta tekmelemek istiyorum şuracıkta. Buz gibi soğuk olan kar yüreğimide donduruyor gecenin yarısında. Kayboluyor artık beslediğim sıcak umutlarım. Haykırırcasına: Az kaldı bekle sen baharı diyorum kışa inat. Yine taksim cıvıl cıvıl olacak, kız kulesi bu ızdıraptan kurtulacak, ay ışığında sahilde aşıklar el ele dolaşacak, bahar geldiğinde gönlümdeki sıcak umutlar tekrar canlanacak, bekle sen kış...
Daha fazla dayanamıyorum karın siyah yüzüne. Bir balıkçı kulübesinde alıyorum soluğu. Kışa inat tüm gücüyle yanıyor soba içeride. Pencereden karı seyretmekte buluyorum çareyi. Asi bir sokak lambası kara ışık tutarmışcasına parlıyor. Ahh be sokak lambası bir de gönlüme ışık tutsana.