Seni ilk gördüğüm sene 2009 senesi idi. Ben hüzünle doluydum sen ise sevinçle ben hep içine kapanık biriydim sen ise içine kapanık değildin ben hayatını çalışarak kazanan bir kızdım sen ise ev kızıydın. 2009 senesinin mayıs ayının 14’ünde çalıştığım mağazaya müşteri olarak gelmiştin onca elemanın arasından benim seninle ilgilenmemi istemiştin bende işim gereği seninle ilgilenmek zorundaydım ve ilgilendim bana raftaki bütün kıyafetleri aşağı indirtmiştin ALLAH var toplamamada yardım etmiştin sadece iki tane tişört katlamıştın aradan iki hafta geçmişti tekrar çalıştığım mağazaya geldin tekrar seninle ilgilenmemi istedin budefa sana çay ısmarlamıştın sende çantandan sigara çıkarıyordun bana uzattın teşekkür ederek seni kırmamak için almıştım sonra durduk yere numaranı istedin. ya bu kız durduk yere ne diye numaramı istiyor demiştim kendi kendime numaramı verdım sana bir hafta sonra beni aradın tanamamıştım seni sende kendini bana tanıtmaya çalışıyordun. öyle böyle derken haftalar haftaları kovaladı ikimiz arkadaş olduk. birimiz sevinç dolu bir kızdı birimiz ise hüzün dolu bir kızdı. gün birinde beni evine misafir olarak davet etmiştin davetini seni kırmamak için kabul etmiştim iş çıkışı size geldim seviç rüzgarı sen ve kardeşlerin çok sıcak karşıladınız beni değer verdiniz ikramlarda bulundunuz ben ise alışkın değildim bunlara. Ama nedense hüzün rüzgarı seviç rüzgarını çok sevmişti. hüzün rüzgarı hiç arkadaşı olmasını istemeyen bir kızdı sevinç rüzgarı bir şekilde kendini hüzün rüzgarına sevdirmişti gün geçtikçe hüzün rüzgarı daha çok sevmeye başlamıştı hemen hemen her gün sevinç rüzgarını göre bilmek için çaba harçardı sevin rüzgarı mutsuz olduğunda hüzün rüzgarı bir saniye gülebilmesi için elinden geleni yapardı çünkü sevinç rüzgarına CANDAMARIM diyordu artık



bunun devamını yazmak istemiyorum artık çünkü sonu acı ve hüsranla bitiyor :(((