- 1694 Okunma
- 0 Yorum
- 0 Beğeni
TAŞ UZAKTAN GELMİYOR
Çevrenizi kırmaktan korkarken bir gün siz kırılıveriyorsunuz,tamamen yabancısı oldugunuz bu duygu sizi paramparça yapıyor..
Denge saglanıyor belki ama hiç bir şeyin eskisi gibi olamayacagını da yüreginiz taa derinden hissediyor.bu durum nasıl can yakıyor biliyormusunuz?bir insan bir insana nasıl böyle acımasız davranabilir.
Bunu bu güne kadar hiç anlayamadım bundan sonrada anlayacagımı sanmıyorum.
Böyle bir davranışı yüregim kabul etmezken bunu anlamaya neden çalışayım ki..
Bu bùyük ve korkunç bilinmeyen insanların hayatları üzerinde inanılmaz tahribata neden oluyor,ilişkiler her geçen gün daha karmaşık hale geliyor.
Ve herkes gittikçe birbirine uzaklaşıyor.
Senin canım dediklerin bir kalemde seni kırıp harcayınca,öylece ortada şaşkın ve üzgün kalıyorsun.
Sonrada neden niçin diye sorularka kendimizi yıpratıyoruz,yıkılıyoruz ama hiç degmiyormuş.
Çok yıpratıcı ama gerçek yüzüne vuruyor.
Aslında kırmayalım kimseyî bize yakışmaz ,bizi kırmalarınada izin vermeyelim diyemiyorum ne yazık ki onlar bunu iki arada bir derede yapıyorlar çünkü..
Belki çok yara almamaya çalışabiliriz bu nasıl mümkün olabilecekse bilemiyorum.
Hele bir de yakınlardan gelince inanılmaz sarsılıyorsun..o güne kadar inandıgın bütün dege yargılarının bir anda yerle bir oldugunu,görmek ruhunda inanılmaz çöküntülere neden oluyor.
İzi ise asla kolay geçmiyor,kendi kendine sordugun soruların cevaplarınıda asla veremiyorsun.
Çok sonra ne kadar yıprandıgının farkına varıyorsun ama bu yaşanan üzüntüleri yok etmiyor.
Bir gün onlarda aynısı ya da benzerini yaşayacaklardır.
Yapılan her şeyin,söylenen her sözün zarar vermek için yapılıyorsa,bir bedeli vardır.
Ve bir gün bu bedel mutlaka ödenecektir..
YORUMLAR
Henüz yorum yapılmamış.