Bilirim zor gelir dayanmak ayrılıklara.Deli gibi çırpınırsın bağrımda.Her an azad edilmeyi ümit eden bir köleyi okurum yakarışlarında.Hala tanıyamadın dünyayı,çözemedin aşk denilen girdabı. “Sen” sandığın her gönül yabancıydı sana. Ama sen yine de inanmak istedin aşklara.Her defasında çarptın yıkılmaz duvarlara.Hiç kimsenin canı yanmadı senin yandığın kadar.Bir hasta nazarıyla uzattın geceleri. Duvarları kabir eyledin,bağrımı zindan. Yazık ettin gönlüm oysa uğrardı senin diyarına da elbette zaman. Zamanın silmesini zorlaştıracak kadar derinleştirdin izlerini.Söyler misin kim değişti?neyi değiştirebildin ki heba ettin kendini.Anla artık gönlüm anla aczini.Kılıçları kuşanmak yenemiyor çaresizliği.Cesur görünen,hassas kırılgan bir muhafız gibi hep korktun incitmekten sevdiklerini.Oysa herkes hazırdı kaybetmeye seni.
Kaç mutluluk yaşattın, kaç kez mutlu oldun? Değmezdi kimse için üzmeye kendini.Değmezdi dertlenmek ayrılıktan,aşktanNneyi eksiltebildin ki hesaplanmış hesaptan…Şimdi herkes dürdü defterini,sen hatırlaman gerekeni unuttun sürekli.Şah damarından da yakındı halbuki.Aç gönlüm aç gözündeki perdeyi.Korkma onu görünce ürkütemez diğerleri.Yeter artık zorlama kendini eğer O istemezse değiştiremezsin hiçbir şeyi.Sabret gönlüm.Yalvararak sabret.Akıt içine yaşlarını sabrını kendine kalkan et.Üzülme,"O" seninle beraberken.Üzülme sabır merdivenlerini ümit ile tırmanırken.elbet yüzün gülecek aşkı bulduğunda.Elbet azad olacaksın O’nu her andığında..

BETÜL FİDAN