Ruh fabrikasında bir mesai günü daha…
En saf halleri ile geliyor işte yeni ruhlar, ilerliyorlar bakın bantların üzerinde, daha küçükler zamanla büyüyecekler. Biraz şans ekliyoruz hamurlarına ve işte doğuyorlar, saf yaşıyorlar, ve dünyada nefes alıyorlar. Koşuyorlar, büyüyorlar, aşk doluyorlar. Ruhlarının izlerini birbirlerine ekliyorlar.. Tenlerinde küçük ıstıraplar bırakıyorlar artık aşk kokuyorlar, kadın yada erkek fark etmiyor. Çünkü; Cinsiyet ayırmaz ruhlar.
İşte ilk kötülüğü yaptı ve uykuya daldı bir ruh, birazdan burada olur. Daha yeni girdi on beş yaşına ama hemen bir çiçeğin boynunu vurdu kanlı elleri.. Ruhuna biraz kötülük ekliyorum şimdi, hemen yanıbaşında uyuyor yetim bir kardeşi, o da ruhunu teslim ediyor ellerime
bu gün sevgi dolu bir gülücük için biraz sevgi koyuyorum ruhuna..
nasıl bir his olduğunu bir anlasanız kendi ruhunuzu kendiniz keserdiniz dilimlere ayırmak için ne gerekiyorsa yapardınız
bizler katiller yaratırız, bazen tacizciler, bazen hırsızlar. biz sadece ekleriz hamurlarına yaşamak onların elinde.
Aşklar ekeriz ruhlara hevesler, heyecanlar, sevgiler, mutluluk ve iyilik, bir günah işlediğinizde uykuya kadar bekler ruhunuz yeni lekelerini almak için ellerimizden. Bazen olaylı geçer günler, burada sizi ve ruhlarınızı kıskanır bizim işçiler.
Ellerinde olmadan yaşamak isterler sizinle ve olur olmaz lekelerler ruhlarınızı, işte o kıskanç olanlar yakalanıncaya kadar siz birbirinizi katledersiniz savaşlarda ve bütün insanlık kirlenmeye başlar yavaş yavaş.
Ve ruhların kralı gelir cehenneme birer kurban olarak kesilir kıskanç ruhlar. Ve ruhlar değiştirilir lekeleri silinir, yaralarınızı sarar taze ruhlar , ve bütün kesikleri dikilir.
Ama yine yeniden kirlenir, çünkü insan içindir ruhlar ve tövbe tutmazlar..
Lekeli ruhlara pişmanlıklar sürülür, gözyaşları biriktirilir gece uykularına.
Kabus yazan rüyacılar daha temiz senaryolar işler gözlerinize, Ve vicdanlar ekilir, her uykuda biraz daha sulanırlar, ve ruhunuza façalar atılır. İnanmayacaksınız belki ama ruhlar bile kanar .
Ve herkes kendi cehenneminde yaşarken sizlerin arasında, bizler herkesin cehennemlerini yazarız umutsuzca, Ve sizleri sevmek isteriz hatta en lekeli olanlarınızı bile, annenizden önce biz besleriz sizi… Elimizde yavaş yavaş kötülüğe esir oluşunuzu izleriz, ve etiketleriz sizi cehennem için kesilmek üzere

Sadece yaşatmak için yaşarız biz siz yaşadıkça, iyi kötü yada çirkin bizde yaşarız nefes alırız, İşte bu yüzdendir sizi yaşatmamızın tek gayesi.. Gerçi en kirli ruhlarınızın yaptığından pek farklı değil yaptıklarımız...
İyilik eklenen ruhlar bizden alırlar canlarını, Kötülük eklenenlerden ise biz alırız, işimize gelse de kötülük ekmek, biz iyilik ekmek isteriz bizi eritse bile.

Çünkü bizde cennet isteriz, ruhumuzu krala teslim ettiğimizde.
Ertan Korkuç
onsekizocakikibinoniki