Feryat figan telefonun ısrarlı çalışıyla uyana Kenan telefonu diğer ucundaki Eray’ın heyecan dolu sesiyle kendine gelmeye çalışıyordu.

" Komserim hemen gelmelisiniz! " bir anlık duraklamadan sonra Eray tekrar fikir değiştirir gibi sözüne devam etti.
"Ya da siz durun ben sizi almaya geliyorum komserim daha fazla zaman kaybetmeyelim"

"Hayırdır Eray ? Bu saatte neler oluyor ? "

"Yine bir ihbar gelmiş merkeze bizim intihar vakalarıyla yakından ilgili birini kaçırmışlar."

"Bu ne yahu, bütün bu şehir bizim davaya karışacak neredeyse..."

"Komserim şu an yola çıkıyorum ? Ayrıntıları gelince anlatırım.On beş dakika içinde sizin evin önünde olurum. " demesiyle telefon görüşmeleri sona ermişti. Kenan uykusunun sersemliğini atmak için koridordan geçip lavaboya giderken saçları bir yastığına yayılmış Cansu’ yu bir anlık sesizce izledi.

Yüzünü yıkayıp uykusunu soğuk suyla ıslatan Kenan odasından koltuk altı kılıfını omuzundan takarken silahını yerleştirmesiyle hazırlanmıştı. Kolundaki saatine baktı Eray’ın gelmesine daha sekiz dakika vardı.Evdeki diğer dostu Paşa’ yı unutmadan mutfak tezgahının altındaki köpek mamasının paşanın yem kabına koyarken, Paşa her zaman ki gibi sevinç gösterisini sabahın erken saatide olsa yine yapıyordu.

Kuyruğuyla Kenan’ın baçaklarına ritmik aralıklarla vuruyordu. Kenan ikinci kez saatine bakıp çıkacağı esnada sehbanın üzerinde duran dün akşam ki hediyesi olan eldiveni alırken, gibi küçük bir not yazıp dışarı çıkmıştı. Sokaklar bu saatte her zaman ki gibi sessizliğe bürünmüştü ve hava alabildiğine soğuktu.

Kenan eldivenlerini ilk kez giyerken kanepede yatan saçları yastığa dağılmış çakır gözlü kız,gözünün önüne gelmişti bir anda. O sırada Eray’ın kullandığı resmi araba köşeden çıkıp Kenan’ın bulunduğu yerde durdu. Kenan arabaya biner binmez açıklamalar bekleyen sorularına başlamıştı.

"Bizim vakayla ilgili kayıp kişide kim ? İhbarı ne zaman aldınız ? Bizim davayla ilgili olduğunu nerden biliyorsun ? "

"Komserim bu seferki kayıp değil. Kaçırılan dersek daha doğru olur. Bu sefer bir profösör kaçırılmış."

Kenan sabırsızlanmış ve Eray’ın sözlerini bölmüştü.

"Profösörün bizim davayla ne ilgisi var ? Onu nerden çıkardın şimdi ?"

"Komserim beş yıl önce bizim şu intihar eden tefeci Rıza yakın arkadaşlarmış bir dönem. Galiba hemşericilik bağı falan varmış. O yıllar arada bir görüşürlermiş."

" Eee başka..."

"Ha ! Asıl haberi söylemeyi unuttum. Komserim bir ip ucu daha bulabiliriz bu sefer. Çünkü kaçırılma esnasında bir görgü tanığı var. Hemde kaçırılan profösörün yanındaki kız arkadaşı."

Bu sözleri duyan Kenan bir anda ip ucu bulacağı ümidiyle gözleri ışıldamıştı. Kenan yine soruları sormak için dudaklarını aralamıştı.

"İhbar ne zaman gelmiş peki ? Bu arada sen bu gece eve gitmemiş miydin ? "

"Komserim ihbar saat 4.30 sularında gelmiş. Eve gitmiştim ancak dava dosyalarıyla ilgili birkaç notu almayı unutmuşum. Sonrasında evraklara dalmışım vaktin nasıl geçtiğini fark etmemişim. Zaten bu esnada profösör ve tefeci Rızanın ahbablıklarını öğrendim. Yoksa şu an bu haberi yarın sabah öğrenecektik yani. Salih komserime söyleyince o da sizi aramamı söyledi"


Kenan, Eray’ın bu özverili ve hırslı çalışmasını içinden taktir ederken tekarar konuşmak için dudakları aralanmıştı.

"Aferin evlat. Bana gençliğimi hatırlatıyorsun sen. İşte bu yüzden seninle çalışmayı seviyorum" derken dar ve tenha sokaktan işlek caddeye çıkmışlardı. Her tarafta yeni yıl kutlamalarından kalan kutlama artıkları ve yılbaşı gecesinden kalma son alkol almış bir kaç kişi dışında kimsecikler yoktu.

Birde sokakları temizlemeye çıkmış olan temizlik görevlileri vardı. Gidecekleri adrese on dakikalık bir yol kalmıştı. Şehrin bu caddesinin hareketsizliğin tersine bir başka caddesinin arka sokağında başka bir hareket yeni başlıyordu. Bu hareketliliği sağlayan kişi ise beyaz önlüklü adamla bir profösörden başkası değildi.




Beyaz önlüklü adam bodrumunda giyindiği beyaz önlük gibi olmasada yine beyaz bir tutul giymişti. Kullandığı minibüsü büyük caddeden ayrılıp sessiz sokağın kendi bodrumuna yakın olan tarafına park ettikten sonra ağzında yine o keyf aldığı ıslığı kısıkta olsa çalmaya başlamıştı.


Minibüsün arkasında duran daha yarım saat önce avladığı profösör hareketsiz bir şekilde yatıyordu. Minibüsün arkasına geçen beyaz önlüklü adam etrafı kolacan etmekten ziyade sakince bakındı soğuk kanlılıkla. Minibüsün arkasındaki profösörü hiç zorlanmadan omuzuna yük taşır gibi atarken ağzındaki ısıkla melodisine devam ediyordu.