İzlediğin,gördüğün bütün kötülükler gözyaşlarıyla gözden atılır,İşittiğin bütün kötü sözler kulak kiridir.Soluğunu kesen tüm nefeslerin toplamıdır burnunda biriken o yeşil sıvı,bütün fesatlıklar boğazında öksürüklerle düğümlenmiştir,Korku,aç gözlülük ve nefsaniyet derisiyle kaplanmıştır bu iki ayaklı varlık,nefes nefese kalmıştır vücudunda ki soğuk ter.Her seferinde içinden gelen pisliği temizleyebilmek için tüketir kendini,Kafanın içindeki boşluğu dolduran beyniyle iyi bir şey olduğunu düşünür ancak mezarda bile akrabaları üç gün görmeye katlanamaz.Toprağın üretiminde ki bir tükenişe karışıverir tüm somutluğuyla.Hem başkasının hem de kendi bedeninin bağımlılığından kurtarmalıdır kendini bilinç.Kendi cehennemini yaşayıp,yaşatmaktadır başka hayatlarda,Ruh bir başkasının bedeninde başarılı olmaktansa kendi bedeninde başarısız olmayı seçer oysa,’’İnsan aşılması gerekendir’’ der Nietzsche,Istırap ve can sıkıntısı da öyledir ve kendi alevleriyle,kendi kıyametini yaşamalıdır.