_..gitmek de istemiyoruz kalmak da.. uyuyorken bile geceler kadar uykusuz,yaşıyorken bile ölüler kadar yorgun,mutluyken bile dualar kadar umutsuzuz.. sanki bişey olsa,kıyamet kopsa mesela,nebi isa gelse,güneş batıdan doğsa,sigaradan çektiğimiz o ilk nefes gibi,ilk defa o an diriliriz sanki...-


_..bir dolaba kilitleyip kendimizi,annemizin karnına sığınır gibi saklansak.. nerden gelip nereye gidiyorduk biliyor gibi yapsak,allahtan geldik allaha gidiyoruz desek mesela en ezberinden.. yine de çaresi yoktur,hesabı sorulacaktır tüm susmalarımızın...


_..bizi anlayamıyorlar dediklerimizi anlayamadığımız içindir belki.. bu kadar anlamsızlık,neden niçin nasıl ne zaman ve nerden.. düştük mü,düşüyor muyuz yoksa daha düşecek miyiz.. kalemimizin şakağına sılahı dayayıp intiharı mı denesek...


_‎..ve rutine bağlar herşey:aşk,ölüm,sevinç,hüzün,mutluluk veya yaşamak.. herşey o kadar eskirki,o an daha doğmamış çocuk bile doğmuş,yaşadı ve ölüyor gibidir .. umutlarımız gevşer,isteklerimiz terketmiştir bizi;tek hayat belirtimiz bilinçsiz bir soluk alıp verişidir sadece..mucizeler bile bizim için böyle bir anda sıradanlaşır...