Giriş isteyeceksin şimdi. Öyle ya sevdiğim, her konunun bir girişi olmalı. Ben paldır küldür girerdim bilirsin. Severdin bu hallerimi.

Girişi yok bende. Peki gelişme diyeceksin; oysa ben geliştiremediklerimizden bahsedeceğim sana. Aşkı geliştiremedik mesela. Yıkık umutlarımızdan, kaybetmişliğimizden alınacak derslerimizde yoktu bizim. Sevdaya bakmasını bilen gözlerimizde yoktu. Ki, bir ömür ertesini görmeye çalıştığımız sevdada, kör kalmışız seninle aşka.


Sonuç...
Yokuz artık birbirimize.Yasaktı sevdam. Günahtı belkide günahsız bildiğim gözlerine bakmam. Üç noktalı yalnızlığımı virgülünle ayırırken sen, boğazıma düğümlendi yaşanamamışlıklarım. Hayatıma anlam katan en büyük anlamsızlığımdın. Kendimden vazgeçişlerimin boşuboşluğuna kaptırdığım bakire hayallerimin masal kahramanıydın. Genç yaşımın ilk aşk rengini karartan sevdiğimdin. Şimdi elimde o günlerden kalan koca bir hiçlik, koca bir yokluk. Ama unutulmuyor işte. Ve üç nokta yine hayatıma, üç küçük nokta. Girişimsizlik, gelişimsizlik ve son’lu bir sonuç elimde kalan. Düzgün tümcelerim yok dilime yapışan. Anlatmaya çabaladıklarım kaderim gibi devrik, uzun ve saçmasapan...


Merhaba’mı bekledin benden. Yağmurla bakarken suretimize biz hiç merhabalaşmadık sevgili. "Hoşçakal"larımız vardı birbirimize fırlattığımız. Ve geçirdiğimiz öfke nöbetlerimiz, çocukça kıskançlık krizlerimiz, gözlerimizde çaktığımız yaşanamamışlıklarımız. Ve birbirine konuşamayan iki sevdalı deli yürek. Hep yoksun, hep suskun kalmışız birbirimize. Oysa konuşsak fırtınalar kopacaktı bir tek cümlede.

Korktukmu?
Hiç konuşmamıştık oysa. Ve ben sana susarken hep serabını aldım koynuma. Gerçeğin uzak, varlığın tuzak hayatıma.

Gittin...
Hiç gelmediğini kabullenmek. Hayalini çizmek baktığım heryere gözbebeklerimle. "Gittiğine inansam dönmeni beklerdim" diyor radyodaki ses. Öylemi sence? Öyleyse kalk diyorum kalbime kalk. Düştüğün uçurumda bir dal olsun kendinde gizlediğin. Yıkıklığım sinmesin göz çukurlarıma. Oysa çok yorgundum sevgili. Ruhum ağır geliyordu bedene, omuzlarım eğik duruyordu. Bilemedin sana kayıtsız şartsız kalbimi açacağımı. Ben yüreğimin deryasını hazırlarken varlığına ,sen boğulmaktan korktun hep. Ve limanın olacağımı hissedemeden demir alıp gitmeyi seçtin yüreğimden. Zaman geçmekte, saat ilerlemekte. Ve yokluğun saniye saniye saat tiktaklarında işlenmekte beynime. Hayata dair edebi metinlerim, afili sözlerim yok benim, bilirsin. Aşk üç harften ibaret gönlüme, ve hayat üç noktadan. Lâl’dı dillerim sana. Gençliğimin baharının yeşilliğine sahip kör gözlerin, son kez gözlerimin içinde sevdiğim. Sensizliğe uyandığımda gözlerinide al ve git artık benden, git hiç gelmediğin yüreğimden. Ve gitki, bir isyana yer açılsın gidişinle.

Ve sonuç şairin dizelerinden geliyor.
Bak sevgili, işte yine aşk kaybediyor, hayat kazanıyor...

Suna A. GÜLSOY