1
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
580
Okunma
Ta ki gece düşene dek, mutlu rolümden hiç vazgeçmiyorum çevreme karşı. İnsanlar dışardan bakınca yalnız bir mutluluğa şahit olduklarından kısmen imrenip çoğu zaman iğreniyorlar. Olsun... Bazen hayat olmaması gerektiği gibi davranıyor, bazen var olan her şeyini yitirebiliyorsun bir hiç uğruna. Bazen her şeyin bir kişi oluyor, bazen o sen sen yine sen oluyorsun. Bazen umut ediyorsun, bazen derinlerdesin. Bazen de ölüyorsun. İşte bu maceranın hep sonunu seviyorum intihar mayını gecelerde...
Kerem Sümer.
Cevap Yaz