MUSTAFA FEHMİ KUBİLAY’IN VAHŞİCE KATLEDİLİŞİNİN YIL DÖNÜMÜ BU GÜN.RUHU ŞAD OLSUN!

Bir aralar’iyi insan yoktur kötü insan olmayı beceremeyen insan vardır’ diye bir yargı oluştırmuştum.Sanırım o zamanlar duygu dünyamda karamsarlık ağır basıyordu.Aslında bu yargımı, insanın içinde bulunduğu koşullarda sürekli olarak bir avcı konumunda olmasına, güçlünün güçsüzü ezmesine,rekabet ve savaşların yıkıcılığına ve tüm şiddet uygulamaları gibi örneklere dayandırıyordum.

.Sonra iyi ve mutlu zamanlarımda ve biraz da öğretilerin etkisiyle dedim ki;’hayır ben yanılıyor olabilirim,eğer haklı olsaydım yüzlerce düşünür insanlara güzellik kapılarını açan bu düşüncelerini üretebilirler miydi?’O zamandan sonra ’kötü insan yoktur iyi olmasını öğretemediğimiz insan vardır’’ sözümün daha doğru bir saptama olacağına olan inancım arttı..Yani iyi bir eğitim verir,güzel örnekler oluşturabilirsek çevremiz iyi insanlarla dolar diye düşünmeye başlamıştım.Aslında gerçeğin böyle olmadığını bildiğim halde yaşamın seyrinin öyle olmasını istiyordum.

Tarihsel sürece bakarsak tablonun pek de iç açıcı olduğunu söyleyemeyiz.Milletler arasında binlerce yıl öncesi yaşanmış egemenlik,güç,iktidar,din savaşları,katliamlar hala günümüzde de yaşanmaya devam ediyor.İnsan ilişkilerinde de tablo büyük oranda benzerlikler göstermiyor mu?

Ben bu süreci ’Tevfik Fikret’in Tarih-i Kadim’’ şiiriyle çok iyi özetlediğine inanıyorum.İnsanlar var olan algılarını; nefisle, vicdanla,ahlakla uyumlu kılamayınca eylemlerini merhametten soyutlayıp zulme yöneliyorlar.Güçlünün güçsüze,kuvvetlinin zayıfa tahakkümü adalet,acıma,koruma sınırlarını aşıp zorbalığa,zalimliğe dönüşüyor.Bu çağda bile değişen bir şey yok.

Çağlar devirler yenilendikçe, daha gelişip gerçekten insanlaşması gereken insan sahip olduğu değerlerin de bir çoğunu kaybedip insanlık dersinden sınıfta kalıyor.Çare ’iyi insan,sevgi insanı,gönül insanı,dost insanı sayısını artırmak galiba.Bilemiyorum geç mi kaldık ne? (Ahmet Çetin KARAMEHMETOĞLU