Derdi olan satır karalar...


Mal gibi yaşayan, bir şeyi umursamaz, edebiyatın kıyısından bile geçmez. Geçmek istemez. Kolay olanda nefes alıp verir zayıf kişi...


Aşık olan şiire sarılır. Yüreğinde fırtınalar kopan, ruhunda acılar kımıldayan, bedeninde işkenceler dolaşan konuşmak ister. Sohbete ihityaç duyar yaralı kuş. Birilerine açılmak ister yalnızlığın koynunda yatan...


Derdi olan dert eder hayatı. Başına gelenleri değerlendirmekten çekinmez, başını ağrıtanlarla kavga eder. Tepkisiz kalmaz. Susmaz. Susmayı ihanet bilir. Sessizliğe gömülmeyi ayıp sayar özgüven yapısına...


Aç olan ekmeğinin peşinde koşar. Çalışır, tembellik yapmaz. Emeğini elde etmenin duasında yaşar...


Tok, anlamaz dardakini. O, midesini doldurmakla meşgul. O, ağzının tadında. O, nimetlere şükretmeme keyfinde. O, çeşit çeşit sofralar hayal etme rüyasında...


Karanlığa yakalanan aydınlığı sorar. Güneşi arar gözleri. Ders çıkarır siyahtan. Beyazın kıymetini daha bir anlar...


Derdi olan dert eder hayatı. Değerinde kalır avuçlarındakilerinin...





..................................
Mehmet Selim ÇİÇEK
23 Aralık 2011,,,12.12,,,MARDİN