"idrak-I meali bu küçük akla gerekmez
Zira bu terazi o kadar sıkleti çekmez"Z.Paşa

Anladım.
Nüansın kelimeye kattığı anlamı...
Kelimelerin anlamını tamamlayan bakış,duruş,duyuşu...
Anladım.
Yazı ile yazgı arasındaki derin benzerliği ve ince ayrımı...
Kalemle olan göbek bağımı,göz yaşıyla ilintili olan göz pınarlarımı besleyen bütün düşüncelerin sahibi olduğumu...
Verdiğim kararlara uyamadığımdan,istediğim her şeyin istediğim gibi olmadığından anladım ki,sahip olmadığım şeylerin çokluğunu ve zaten hepsine sahip olmanın mümkün olmadığını...
Anladım.
’Kendime sahip olmak yeter’zihniyetiyle kendimi güvence altına aldığımı sanmanın saçmalığını.
Kendime bile sahip olmadığımı anladım.
Aklımın haddini,irademin hududunu,başlangıçların bitimini,yaşamanın ölümünü...
Anladım işte basbayağı.
Son-suz-luk hasretiyle ezelden yola koyulan’ben’in serüvenini yaşadığımı gördüm
gördüm ama...
Âmâ gibi bir karanlıkta gördüm evreni
Ayrıntısız ve renksiz,duygu ve hayal gücümle
Gördüm ama...Kendi inşam olan kör dünyamı gördüm.
Ayıkladığım taşlardan arınık pirinçlerdi iyi insanlar.Onlar var diye, yaşıyorum dedim. Ve ağaçlar,kuşlar,deniz,nefes almak güzeldi işte...
Sırf sıkıntılardan ötürü de’beğenmiyorum,gideceğim’diyecek olmazdım sanırım.
Anladım.
Bu asırda bu ülkede bu memlekette bu mahallede bu evde ve hatta bu odada bütün iç içe girmiş mekanların içinde’ ben gerçeğimin’ sağlamlığını gördüm.Normal olduğumu,olmam gerektiği gibi olduğumu gördüm.
Bütün o sızlanmaların,şikayetlerin,pencereden baş uzatmaların,suya ayak sallamaların,dışarıya kulak vermenin’benden ötesi’olduğunu anladım.
Bunlara sebbein ise,daima’gel bana’diyen binlerce uyarıcan olduğunu gördüm.Bu yüzyılın hastalarıydık da hasta olduğumuzu bilmiyorduk henüz.
Teknolojiden örülen duvarlar içerisinde haz-an-mutluluk sacayağına kurulan modernitenin aşını pişirdiğimi gördüm.

’Ben’ medeniyetimin,ülkemin yaşadığı iç çekişmesini, bünyeme hapsetmiştim.Bir yanım doğu bir yanım batı.Bir yanım duygusal,bir yanım katı.Bir yanım ateş,bir yanım su.Bir köprüden geçer düşünceler düşünceler...
Anladım ki beni çözmeden bu ülkeyi çözemeyecekler,bu ülkeyi çözmden de beni anlayamayacaklar."Yahu bu ben kim?"diyen,
"Benim dudaklarım pembe,ellerim beyaz"Bir yanım Edirne bir yanım Kars...Nazımın nazmında Necip’in fazlındayım,sağımla yazarım,soldan okurum.
Hiç orta yol olmadı bu memlekette.Kaypak bir zeminde kayar dururdu da top yalnız bir kalede gol olurdu ancak çünkü.O misaldi’ben’in serüveni.

İşte bu yüzden bir insan Anadolu olmaya yeter.Bir kişi bile.Bir yönüyle bile.Bir örneklem için üç beş numune lazımsa bu numunede de birkaç ortak özellik ...Katilimizde de mevcut âliminizde de,ötesi dediğimizde de beriki dediğimizde de...Zürriyeti vatan olan Kemal’in(Sen de Namık ben diyeyim Mustafa) Kemalleriyiz biz.Asım’ın nesliyiz,bilmeliyiz.
O yüzden ben deyiverdim,uzatmadım kim-i.Anladığıma anlayışımız olsun dedim o yüzden bire indirdim,kullanmayı sevdiğim tek’e.Şükürler olsun O Tek’e.
Anladım.
Anlamaya başlayınca oyunun bozulacağını...