Sonbahardı mevsim...

Yağmur durmadan yağmıştı gün boyu .Yollar su içindeydi; akşam saati olmuş herkes yollara

dökülmüştü. Günün yorgunluğu ve trafik oldukça yoğundu .Yağmur devam ediyor; insanlarda bir

koşuşmaca otobüs duraklarında bekleyenler , yanan ışıklar...


Genç kız mantosuna iyice sarınmış durağa doğru yürüyordu. Yağmur yüzüne vuruyor; saçlarını

ıslatıyordu.Birden ne olduğunu anlamadı yanında son derece lüks bir araba durur gibi oldu. Önde

başka arabalarda vardı. Ani fren ve tekerleklerden sıçrayan sular genç kızı tepeden tırnağa ıslatmış;

ne olduğunu anlamamıştı bile .Şoför genç kıza baktı özür dileyeceği yerde kahkaha ile gülüp bastı

gaza ...
Zavallı kız neye uğradığını anlamadı üstü başı çamurlu su ile ıslanmıştı. Ağlamaklı arabanın ardından

bakakaldı .Durak yakın olduğundan gelen otobüse bindi. Eve gelinceye kadar için için ağladı.

Evleri kenar bir mahallede gecekondu idi .Saat epey geç olmuştu .

Annesi kapıda karşıladı.

" Hayırdır kızım; bu halin ne?"

"Sorma anne; manyak adamın biri yaptı. Tekerleklerden çıkan sular bu hale getirdi beni.

Bir de utanmadan gülmesi yok mu..." Ağlayarak "Mantom mahvoldu.Ne yapacağım ben

şimdi? Silinmez de bu."

"Yıkayalım kızım."

" Bu havada nasıl kurur?"

"Kuruturuz; sen üzülme kızım."

"Neyse; siz ne yaptınız? Babam nasıl?"

"Eh... işte kızım ne yapalım? Baban birazcık daha iyi gibi."

Genç kız içeri geçip üstünü değiştirdi.

Evleri üç küçük odadan ibaretti. Birinde çocuklar yatıyor; biri anne babasının, birinde de

oturuyorlardı.

Küçük bir mutfak ve evin eşyası ne kadar yoksul olduğunu gösteriyordu. Oturdukları

odada ufak bir soba iki divan vardı .

Selma içeri girip "İyi akşamlar" dedi.

"Hoş geldin kızım" diye seslendi divanda yatan adam.

" Hoş buldum babam ;nasılsın? Günün nasıl geçti?"

" Şükür kızım ;bu günümüze şükür. Ya senin günün nasıl geçti ?"

"Eh... işte her günkü gibiçalıştık; işler yoğun bu ara."

Yerde ders çalışan iki çocuk vardı; biri kız biri oğlan ikiz diler .

"Çocuklar siz nasılsınız? Dersleriniz nasıl ?"

"İyiyiz ablam; derslerimizde çok iyi."

" Sevindim; çok çalışın canlarım."

Anneleri seslendi

" Haydi sofra hazır; yemeğe gelin." Mutfakta yer sofrasının etrafına beşi de oturdu.

"Ne pişirdin anne? "diye sordu Selma.

" Tarhana çorbası ve patates yemeği kızım." Neşe ile yemeklerini yediler. Biraz sohbet

ettikten sonra Selma izin istedi

"Ben yatayım ; sabah erken kalkıyorum Allah rahatlık versin" diyerek odasına geçti.

"Sabah ne giysem?" diye giysilerine baktı; fazla giyeceği yoktu ki... Aynı şeyleri giymekten

bıkmıştı ama çaresizdi Bir etekle kazak ayarladı anneciği yıkayıp hazırlamıştı .Yatağına

uzandı geçmişini düşledi.


AYŞE KARAN

DEVAM EDECEK...