Acı Pirinç, Giuseppe de Santis’in Carlo Lizoni, Gianni Puccini, Libero Solarali, Carla Musso, Corrado Alvaro ve İvo Perilli ile birlikte hazırladığı bir senaryo üzerine 1949 yılında, İtalya’da gerçekleştirdiği filmdir. De Laurentlis’in prodüktörlüğünü, Otello Martelli’nin fotoğraf yönetmenliğini yaptığı filmin baş rollerini Rof Vallone, Vittoria Gassmann, Silvana Mangona ve Doris Dovling paylaşmaktaydılar.

Pirinç işçilerinin kaldığı kampa bir hırsızla suç ortağı metresi girmişlerdir. Hırsızların çalmış olduğu parayı bir pirinç işçisi çalar.Aynı işçi,bir çavuşla yapılan bir arbededen sonra hırsızı öldürür ve intihar eder.

Sürekli gerginlik üzerine kurulu bir entrika aracılığıyla, kamplarda kalan ve son derece ağır koşullar altında çalışan pirinç işçilerinin hayatını gözler önüne seriyordu bu filmde genç rejisör. Bunun yanı sıra da. büyük bir başarıyla iki karakter çiziyordu:Savaştan ve polislerden nefret eden, yeni terhis olmuş, cömert ruhlu çavuş ile kalçasına kadar çamur içinde çalışan ama kafası fotoromanlarla sıradan aşk filmlerinin etkisi altında bulutlarda yüzen işçi kız tipi.’Zevklerin Amerikanlaşması’ olgusuna bir örnek olarak gösterdiği bu genç işçi kız için şöyle diyordu De Santis:

’Onları sürekli şekilde ’ beyni yıkanmış tutan yapmacık bir hayata saptırılmış oldukları için kendi gerçeklerini kavrayamayan ve dolayısıyla da aslında yoldaşı oldukları insanlarla el ele verip toplumsal mücadeleye katılamayan bilinçsiz gençlerin tipidir o.’

Bütün dünyada olağanüstü bir başarıya ulaşan Acı Pirinç, aynı zamanda, Silvana Mangona ve Raf Vallone gibi iki güçlü oyuncu kazandırmıştı sinema sanatına.

Yapıtın İtalyanca orjinal adı Riso Amaro’dur.