3
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1596
Okunma
Epeydir görülmeyen anka kuşunun babası, mevsimsiz bir zamanda çıka geldi.Yüzünden anlaşılıyordu ki pek iyi değildi. Belliydi ki kan damlıyordu bir yerinden. Vurulmuştu.
Yinede, içindeki vurgunu belli etmedi diğer kuşlara. O bir babaydı ve içinin sıkıntılarını bastırmalıydı. Bu apaçık belli oluyordu da, o durumunun kimsece bilinmediğini sanıyordu. Her zaman ki gibi.
Yorgun kanatlarını , hem de onu görmemiş gibi davrandılar. Hepsi kendi işleriyle güçleriyle ilgileniyorlarmış gibiydiler.
İyi bir soluk aldıktan sonra anka kuşunun babası : Dostlarım.. Diyerek seslendi sanki onun geldiğini farketmemiş gibi duran kuşlara. Sevgili dostlarım..Biliyor ve anlıyorum ki hepinizin kendisine göre bir işi ve meşkuliyeti var.. Ama beni dinlemenizi rica ediyorum sizlerden ..Diyerek bekledi..
Tüm kuşlar ani bir hareketle sardı etrafını anka kuşunun babasının..Hatta bu gün anka kuşuda oradaydı ve babasının bu kırılgan ve üzgün duruşuna üzülüyordu. Her zaman ormanın tüm kuşlarına, kendi yavrularına , öz güveni,direnmeyi,haklarını aramayı,bu yaşamın gelip geçiçiliği nedeniyle zamanı iyi ve mutlu geçirilmesini öğütleyen babası,şimdi kor bir ateşin içine düşen yaprak gibi çıtırdayarak yanıyordu.
Anka kuşunun babası,size söyleyeceğim çok kısa bir söz var dinleyeyin lütfen. Sonrada gidip yataçağım dedi sonsuza kadar.
" iyilikler ve güzellikler azsa hatırlanırlar,kötülükler ve çirkinliklerse sıksa "..
Uçup gitti anka kuşunun babası. Sonsuzluğun yorgun bulutlarında dinlenmek üzere..
Katip kuş bu son sözü , ormanın tüm ağaçlarına bir bir kazıyarak yazdı unutulmasın diye..
Münir
buca
11/11/2011
Cevap Yaz