Sevgilimin saçları gibi kara kapkara bu gece, ama bal rengi gözleri ışık tutuyordu karanlık geceme.Ah sevgilim elini versen ceylan misali kaçmasan benden sekerek.Koca gözlerinle baksan yüzüme kaçırmadan bakışlarını.Kirazmı yedin bana gelmeden önce rengine bulanmış güzel dudakların.Sevgilim seni aylardır yağmur tanesi düşmeyen çoraklaşan yarılan toprak gibi özledim.Seni bazen bir ananın yavrusunu severgibi yumuşak şevkatli ama bazen gözü dönmüş kaba hoyrat canını yakmak istercesine seviyorum.Bazen de küçük bir çocuğun bir çiçeği okşar gibi yumuşak seviyorum.Beni kaba hoyrat yapan belki senin beni çıldırtan geceye benziyen siyah saçlarındır ne bileyim belki de bazen uysal bazen aslan kesilen kedi gibi oluşundur bilmiyorum.Bildiğim tek şey va rseni sevdiğim ve senin aşkın karşısında ben ,ben ki hiçbir şeyden korkmayan ezilmeyen güçlü olan ben.Sana duyduğum aşk karşında çaresiz güçsüz savunmasızım .Bu halime bazen kzıyorum ama bazende ne gelirse başıma onun güzel küçük ellerinden gelsin diyorum.Ne yapabilirimki hiçbirşey çünki seni çok seviyorum sevgilim.

ERAY ÖZGÖR SARIKAYA