.Nasıl imkansızlık bu? Senden ne ses ne de seda? Seni yıldızlarda görüyorum OPPAM... İşte bak orada en parlak olan. Hemen baş ucunda Hilal Ay... Senin de dediğin gibi ’’ Ay yıldızını hiç bırakmayacak.’’ Saçlarının kokusunu havamda buluyorum. Her nefes alışım kadar taze ve yaşam kaynağım. Eminim saçlarının kokusu havam kadar değerlidir.
Farklı yerlerden aynı yıldızlara bakıyoruz.Gözyaşlarım gibi akan yağmurlar oraya da yağıyor. Ama ben onlara tutnup ta yanına gelemiyorum. Benim bir kuş olmam kadar, orada ki en parlak yıldızın sana dönüşmesi kadar imkansızsın OPPAM. İmkansız bir çocuk hayali benim ki... Ulaşılamayan yıldızlar kadar...
Hergün sensin diye daldığım uçaklar kadar imkansız... Hayal işte her gece düşleyemeden uyuyamadığım bir hayal... Ben yine imkansız gözlerine yıldızlarda bakayım. Saçlarının kokusunu nefesimde bulayım. Kimbilir belki gözyaşı bulutlarımla beraber akan yağmurlarla şuan seni ıslatıyorum.Gözyaşlarım bile seni bulmuş,dereler dolmuş taşmış... Yağan karlar gibi üşütüyor hasretin. Ne kadar koşsam da yerimde sayıyorum. Önümde ki dağlar yarılsa... Sana ulaşmama geçit verseler...Bulutların üstündeki bir melek gibi kanatlanıp yanına gelsem... İyilik meleğin olsam... Hep hayallerimde kalan imkansızlıksın OPPAM..Yine üşüttürdüğün hasretin rüzgar, saçlarını okşasın. Melekler benim yerime seni korusun. Ey! yıldızların insanı...
Hep gökyüzünde ve mutlu kal... Ben seni oradan görebiliyorum. Bak! en parlak olan bana gülümsüyor.Yanında ki; HİLAL YILDIZINI HİÇ BIRAKMAYACAK!!!...