İşte yine kendimle baş başayım.
Ellerim soğuk; hangi sıcağa dokunsam ayazdayım.
Konuşmaya mecalim yok; zaten konuşsam da bir anlamı yok.
Gene bir dünya savaşı ile karşı karşıyayım.
Şuan hiç bir şey yapmak istemiyor canım.
Gözlerim gene buğulu.
Yokluk işte bunun adı; sorun şu ki nedir bu kulaklarımdaki uğultu?
Birileri var etrafımda; bir halta yaramayan birileri!
Onlar yüzünden gözlerimden akan yağmurlar iri iri…
Kaldırımlar yağmurlarım altında…
Hayata direnen sözler çarmıhımda.
Öyle işte..
Duaları kabul olmayan bir adamım.
Herkes güler karşımda kakır kakır; ben sadece bakarım.
Hiç bulamadığım bir dünyanın içinde saklı mutluluk.
O dünyayı bulamayacak kadar aptal, mutluluğu satın alamayacak kadar fakirim.
Bu gün gene buruk bir gün.
Bu gün gene anlamsız bir gün…
Hüzün mü bunun adı?
Sus bence…
Kendimle baş başa kalmalıyım,dönemliyim kendime…
Argın sevdaları bir yana bırakıp, gömülmeliyim yorgunluğuma.
Kurak topraklara saklarken ben aşkı, o benle inat edip ıraklara kaçtı…
Solumda bir yangın vardı ve hep ömrüme tuzaktı.
Bak işte yine benimle baş başa bir gece…
Kimse yok sarılacak, dokunacak…
Kaç kalem bitirdim kendimi anlamak için
Kaç yaprak tükendi üzerimi benimle doldurduğum.
Olan oldu gece benimle doldu.
Yakacağım bir mum yok ve romantik bir sofraya gerek yok.
İçimdeki karanlık aydınlatır bu evi.
Yeter bu kadar…
Kendimle iyiyim ben
Kendimle baş başa
Kendimle Kalabalık
Kendimle yalnız…
Alayınıza selametle….