Yanlızım.... Dört duvar arasında sessizlikle başbaşayım. Ve elimde yine kalemim...
Bütün çevremdekilerden sıyrılıp kalemimle,seninle dertleşme noktasındayım.Yanlızlığımda...
Kalemim dolmuş belli ki, içimde kalan fazlalık duyguları dökmek üzere...
Dilimin ucuna gelipte geri dönüş yaşayan bütün kelimelerimin tek bir cümlesi aslında...
Mutsuzluğumun imzası....
Ben hala konuya bir giriş yapamadım...Hep başlangiçlarım böyle zorlu oluyor,ondan sonrasını hatırlamıyorum bile... Birden sonuca bağlayıp, kelimeler noktalıyor ...Dolana dolana bir başlangıç kelimesi arıyorum. Aslında kelimem belli"Yanlızlıgım"...Yoksa bu konuda kelimelerimde mi?.. Beni yalnız bırakacak...İşte o zaman bu agırlıgı taşıyamam.
Yanlızlıgımın tek dostu olan kalemimin susmasi demek, benim bitimimdir...
Düşüncesi bile beni korkutuyor.... Yaşamıma dair bana ait olan tek şey....

Yüregime sevda düştü, kalemime sarildım...
O sevda beni terk etti, kalemimle agladım...
Acılarımda,mutlulugumda,caresizligimde, yalnizligimda ve dahasi....
Hep kalemim yanımdaydı.
Bak şimdi bütün yaşanılmışlıgımdan, yanımda kalan tek şeyde o...
Beni yalnız bırakmayan tek mutluluk...

Düşüncelerimin kelimelere dönüşüp sayfalarca doluyor... Bir nevi beni rahatlatıyor...
Yanlızlıgımın en yoğunlaşmış anında ben.... Kimseler yok, etrafa baktıkça olanlarıda yok edercesine kimseyi göremiyorum...
Konuşmak istemiyorum... İçimdeki kelimelerle hesaplaşmalıyım önce... Hangileri bana ait, hangileri bana ait olmayan...
Önce gitmesi gerekenleri toplamam lazim... Bana ait olanlari ele geçirmeden, yok etmem gerek... Kendi kelimelerimin benimle kalip,
bana yaşamda bir yer edinmesi gerekiyor... Yanlızlıgımın en sevdigim yanıda bu... Kendimi dinlemek... Kendimle başbaşa kalıp, içimdeki olanı biteni anlamak...
Hepsini gözden geçirip bir sonuca bağlamak.... Kendimi resetlemek gibi.... Ardından yeni bir dolmuşluğa dogru yönelmek... Belki iyi belki de yine olumsuz...
Ama yinede yönelebilmek....

İçimdeki şehirdir beni anlamlı kılan,
Yüreğimdir anlamları ölümsüzleştiren...
Ve kalemimdir bütün bu anlari kelimelerle can veren...

Aslında bir cümle beni açıklıga kavuşturur... " İçimdeki yanlız şehrin, imzasidir kalemim"...

BURCU BAYRAKLI