Sevgili

Bakışların, bakışlarımdan geçerken yeşil bir su akıyor içerimden.
Mümkün mü böylesi bir aşk ile yanmak?
Ve mümkün mü böylesi bir sevdanın yosun tutmuş gölgesinde senle sır olmak.

Ah yar

Dirhem dirhem yanar yüreğim.
Işık ışık kamaşırken gözlerimden düşer yıldızlar.
Tutup kaldırırım saçlarına.
Saçların ellerimin arasından kayıp giden bir uçurum.
Ben o uçurumun içinde sana sürgün yanımla, an be an bekleşirim.
Her dem sana düşer, her söz dilime dolanırken yalpalar.
Çöl de bedevinin hurma ağacının altındaki kokusuna karışırım .
Tadını duyarım iliklerimde, tuzun azizliğine uğrasa da, sağarken gecenin mahremiyetini, ben hep sende uyuyan yanımla sığınırm koynuna.

Sanma ki karartılı bir gölgenin içerisinden geçmekteyim.
Sanma ki griye bulaşan yüzümden seçemem gözlerini
Sanma ki uykusuzluğum firara yeltenirken zerrece
Sanma ki seni sevmekten bir an bile vazgeçtim.
Sanma sakın!
Sanma!
Ben seni bir an göynümden çıkarmadım.
Başka birine meyl edipte bakmadım.
Senin adından başka izlere takılıpta kalmadım.
Senin adından gayrı, şiirlerime, yazılarıma isim dökülmedi dudaklarımdan.


Ah göynümün biricik efendisi..Coşkusu...En hırçın dalgası…En sert fırtınası…


Sevmekten usanır mıyım dersin bir gün?
Geçip gider miyim, yokluğunun tozlarını süpürerek eteklerim?
Akar mı kanım o vakit, nefesim, düğüm, düğüm düğümlenirken?
Sus kalışlarıma aldırma sen.
Bir bilsen.
Ah bir bilsen ne açlıklarda göynüm.
Yüreğimdeki fakirliklerimle tutunuyorum, sözüm bitiyor.
Özüme inen onca hançerle mücadele ederken, seni, bir seni, tek seni, hep seni düşünüyorum.
Yokluğunu ben istedim.
"Git" dediğim gündün aslında sen.
Bana tam anlamıyla teslim olan…
Adım, adım kalbime sokuşlarımda, derin bir kuyuydun sen.
Karanlık bir yok oluş gibi.
Sır gibi ardından yürüdüğüm.
Simsiyah gözlerinde sen’e karıştığım.
Pişman mıyım "git" deyişlerime.
Asla!
Hiç ama hiç pişman değilim!
Pişman olsaydım.
Seni bu kadar sevebilir miydim?

Git ! Bin kez git ! Ve geleme sevgili…


Ben seni daim sevecekken gelmenin lafını alma ağzına.
Varsın vuslat ahirete intikal etsinde.
Aşkın şarabını yudum yudum içerekten dökülen şarabın sevdasında duralım.
Başımız dik, alnımız ana’nın sütü gibi akça -pakça olsun…




Saklı bahçemin er-i yiğidi


Bilirsin ki bu göyn senden geçmez.
Sever daim harlığıyla.
Üşürse de bin kez, yanıp bir kez etmez şikayet.
Lâl olur.Ahraz olur.
(Sus)puslukla severim seni.
Dilim dönmeden içime dolar aşk iksiriyle şerbetin
Dolaşırken ruhumun sallanan ve dahi sallandıkça hasretten yanan o kor ateşlerde
Belli belirsiz dermansızlıklara gömülürken.
Yetmeyen bir soluk, bir iç çekiş, bir karanlık ötesi kızıllığa bürünmüş
Kapkara gözlerinde yeşil bir yol.


Sen git ey yâr.

Düşünme sakın beni, aklının uçlarındaki o ıssız zindanlarda.
Ben kaybolmaya mahkum, prangaların en ağırını sırtlanmış giderken.
Elemi, acıyı, sıkıntıyı yüreğimde ezerken.
Dar vakitlerin selâsın da okunurken sözlerimdeki sen.
Sendeki ben bendeki sene karışmış bir sen.
Allak bullak bir ahh ediş var ki ...
Adı lazım değil.
İsmi sen, cismi sen, sen en sen …

Bilmezdin sen
İsmin yücelerdeki bir dağın başında esen yelde gizli bir muamma.