Adıma atfedilmiş bu lirik hikayede,hep gitmeler üzerinedir tüm paragraflar.Ki ben zamanın hep -den/ halinden yol alırım.Bunun içindir benim sen/den öncemin olmayışı ve hatırlanmaya değer tüm yaşanmışlıklarımın sen/den sonraya tekabül edişi.Hiçbir bağlaçla aitlik kazanamış ruhumun,aşkın -de/haline olan özlemiyle,sen/de,ciğerlerini patlatırcasına nefes alışından beridir kanatlanışı.Oysa adım,tüm dillerde yalın/en yalın haliyle okunurken,seni dilime doladığımdan bu günedir ki hiçbir pekiştirme sıfatı duramıyor önünde.Şimdi,öznesinde gizli kaldığım tüm cümlelere inat,avaz avaz seni sevme eylemindeyim.Şahidim olsun bu yer,bu gök ve tüm kainat...


Hiçbir literatüre tabii değil bu dizeler.Suskunluğunda bin bir mana gizli bu sessiz eller ve aşırı doz afrodizyak sebebiyle yer yer mor halkalı,bu uykusuz gözler benim.Özlemenin,kaç dişli olduğunu bilmediğim çarkına dolanmış saçlarımı,kurtarabilmenin peşindeyim.Nikotinin ağırlaştırdığı,yüzüm gibi günden güne sararan çarşaflarıyla,ucuz Beyoğlu otellerini andıran,tek kişilik G/tipi odam...Kan ter içinde uyanmak her gecenin bir yarısında,yüzü hayal meyal seçili bir suretle sevişmek,düşlerden her daim sonsuzluğa düşmek,beynimi yoran saatlerin tik takları..."Yol hikayeleri"dir başucu kitabımın adı.Ondandır her hikayemin gün gelip yoldan çıkışı yada çıkışı olmayan hikayelere kanserli yüreğimin bodozlama dalışı.Ve sen koca adam!evet evet sen,-burayı harflerin melankoliye meyilli,boynu italik karakteriyle yazıyorum; kimliği belirsiz bir zamanda bir taş attın pencereme,sorgusuz sualsiz indirdin camımı.Bahçemdeki çiçeklerimi ezdin.Ölmüştü onlar biliyorum,olsun.Zamanın girdabından bir tek ölülerin "sağ" çıktığına inandırmıştım ben kendimi.Üstelik bir kez olsun özür dilemedin.Karşı koyabilmeme fırsat vermedin.Sonra aydınlığın gözümü aldı,gün ışığı değince tenime,pul pul döküldü etim.Ki bedenim;bana bile dardı,barınamazdı bünyesinde hiç bir inanç.Ve işte bu yüzdendir,seni henüz hiç tanımadan içime alışım,tereddütsüz ve plansız beni sana,seni bana katışım ve iki ayrı bedende aynı ruhu barındırabilme telaşım...

Zaman deme bana n’olur.Zaman,çürük dişleriyle bizi iki lokmada öğüten bir eskici sadece!Onunla dost olmamı bekleme.Sen ki;tabiatın efsunlu elini değdirdiğinden beridir bana,29 harf yetmiyor hiçbir kelama.Bundan sebeptir hep yerli yersiz susmalarım.Bahar geldi yine,börtü böcek uyanıyor.Güneş erken doğuyor yada geç batıyor bilmiyorum,günler uzuyor.Günler uzadıkça büyüyor mesafeler.Şiirlerle bile avunamıyorum artık,tek şarkı kesmez oluyor beni.Hem Nazım ne bilir ki seni özlemeyi!Herşeyi deme ama zaman deme bana.Zaman istemiyorum artık,zam/an istiyorum.