O değil de;

İzmir’e ilk taşındığım zamanlardı. Bir iş için telefonla görüşme yaparken İzmir’in yabancısı olduğumu ve verilen adrese nasıl gelebileceğimi sordum,

’beslemeyle gelebililirsiniz’ dediler.

Beslemeyle kısa kakülü aklımda yanyana getirdim. Eski Türk filmlerini hatırladım. Hülya Koçyiğit’in bir filmi vardı. Babası ölmüş amcasının evinde kalıyordu. Yengesi ona besleme diyordu ve çok kötü davranıyordu. Onu hırsızlıkla bile suçlamışlardı. Ama bunun bizim konumuzla ne ilgisi vardı onu anlayamamıştım işte.

İş görüşmesine bir besleme mi bulup mu gitmeliydim?

Yok yok bahse konu olan besleme kakülü biri olamazdı. Öğrendim ki ’besleme’ bir otobüsmüş.

Aradan beş sene geçti ama otobüsün neden besleme adını aldığını hala çözememiştim. Ta ki birkaç gün öncesine kadar.

Terasta denize karşı oturup keyif çatarken bir taraftan çilekleri krem şantiye batırıp yerken bir taraftan da üstüne pudra şekeri döküp yerken dostumun engin bilgilerinden bolca faydalandım.

İşte size onun ağzından ’besleme’ tarifi

’Besleme, ’kısa mesafe’

Anahatları besleyen kısa mesafe otobüs seferlerine ’besleme’ deniliyor. Bu otobüslerin üzerinde ’B’ harfi oluyor.

Uzun hatlarda ’A’ harfi oluyor. Anahat herhalde...’



Benim cahilliğim bununla da sınırlı değildi... Bizim evlat gece eve biraz gecikince telefon açıp ‘annem beni merak etme baykuşla gelicem’ diyordu.

Ben bunun bir espri olduğunu ve eve aslında taksiyle geldiğini düşünüyordum. Anlamadığıma mı yanayım yoksa ‘baykuşun gözleri pörtlek oluyo eve güvercinle gel’ diye yaptığım iğrenç espriye mi bilemedim...

Yine dostumdan buna da kahkahalar eşliğinde açıklama geldi,

- Sende hiçbirşey bilmiyorsun.. Baykuş gece 12.00 den sonra çift bilet atılarak binilebilen otobüse denir.

- Ya Esma hep neyi merak ederim biliyor musun?

- Neyi?

- Pudra şekerini kim icat etti?

O değil de;

İyi İzmir’ler.