Günün yorgunluğunu henüz daha üzerimde hisserderken,hava kararmış,bu gün yine akşam olmuştu...Kısır bir döngü içinde hayatımız geçip gidiyor ama nasıl geçiyor işte o önemli...!!!Bir geçim derdine düşmüşüz,gözümüz başka biir şey görmez olmuş..Şöyle bir bakınca etrafıma,hatta daha uzağa gitmeye gerek yok kendime..!!! Yaşanmadık ne günler,gerçekleşmeyen ne de hayaller ve umutlar var...Kimsenin yüzü gülmez olmuş..Kimi görsem beti benzi sararmış derlerdi,eskiler öyle gerçekten...N e yaptık ta bu hale geldik toplum olarak diye düşünmeden edemiyorum...Belki de fazla hayal ettik ,hayattan beklediklerimizi...Şimdi geldiğimiz nokta da toplumun yüzde 90 ı mutsuz..Daha da mutsuz olacak çocuklar dünyaya getiriliyor...NEDEN??????
Bu gün yazmaya başlarken amacım bunları yazmak değildi..Ama gözlemlerimizi sizlerle paylaşmadan geçemedim...Aynı şeyleri sizlerde yaşıyorsunuz,aslıda beni ve yazdıklarımı anlıyorsunuz ama benimkisi hatırlatma gibi bir şey.....Bakın gün yine akşama döndü...Ne kadar hainlik,kötülük varsa hepsinin üstünü örtecek yine...Ama bir gün bunların hepsi gün ışına çıkar elbette..Hiç bir şey ebedi saklı kalamaz...Gün ışıyana kadar,neler yaşanılıyor,neler paylaşılıyor,kapalı kapılar ardında....Ne hüzünler yaşanıyor kimbilir...!!!Bazan gece şehri yukardan görebileceğim yüksek bir yere giderim ve ordan şehre bakmak bana çok garip duygular hissettirir..Gördüğüm o ışıl ışıl yanan şehirde ve evlerde kimbilir ne acılar,ne sevinçler yaşanıyor,diye hep düşünmüşümdür...Eskiden konu komşu birbirinin derdinden ağrısından haberdar olurdu..Şimdi ölsen kimsenin haberi olmayacak kadar kabuğumuza çekildik be bireysel yaşaıyoruz...Gel de eskiye özlem duyma...!!!!!
Yine akşamın ilerleyen saatlerini bulduk..Yine geç saate kadar çalışacağım,eve geç gideceğim...Yatıp kalkıp tekrar işime gelecedğim..Anlayacağınız monoton bir hayat..Aynı zamanda yorucu..Kendinize ayıracak ve dinlenecek zaman da yok...Ama hayat bu işte ...Koşuşturma devam edecek ,yaşamak için....Bu gün yine akşam oldu..Hüzünler beni buldu...Sanırım seviyorum ben hüznü...Daha çok insan olduğumuzu hatırlatıyor bize...Duygulanmak ,hissetmenin en önemli nedenidir...Akşamın hüznünü üzerimden atıp,çalışmaya devam....Tüm duygularımı siz kalemdaşlarımla paylaşmaktan mutluyum...sevgilerimle.....