dün akşam yabancı bir diziden uyarlanmış’’umutsuz evkadınları’’na bakıyorum.orijinalini çok sevdiğimden merak ettim bizimkiler ne yapmış,nasıl yapmış.
banliyö kısmı kesinlikle olmamış,bir kere bizim yapılaşmamıza ters ya da bizim yapılaşmamız ters,herneyse.
bayan karakterlerde görüntü eh işte diyecek kadar benzetilmiş,erkek karakterler nispeten daha iyi oturmuş.
en çok ’’gümüş’’ dizisiyle tanıdığımız songül ödenin oyunculuğunu beğendim.
o değil de;

(esmadan replik çaldım,farkındayım)
dizinin bir yerinde eşinin titizliğinden yılan koca,karısına bağırıyor ve boşanmak istediğini söylüyor.kadın son derece serinkanlı görünmekte ancak eşinin odayı terketmesiyle gözyaşlarına boğuluyor.
bu kareyi izlerken yanıma gelen oğlum:
anne,kadın niye kocası gidince ağladı,diye sordu.
ben de,gözyaşlarını görsün istemedi,gururlu her kadının yapacağı gibi diye açıklama yaptım bacak kadar çocuğa.
oğlum,anne sen demi kocan çıkınca ağlardın,dedi.
EVET yanıtımın üstüne,
anne,sen gerçekten delirmiş olmalısın!yanındayken ağlasana,o zaman sana acır, seni bırakıp gitmez diye bağırmaya başladı.
ben,gayet sakin:
kimse bana acıdığı için yanımda kalmasın,dedim:((
-sen hakkaten delirmiş olmalısın anne,babamın seni bırakıp gitmesini istiyosun!