Yıllar önce bir Hint meselini değişik kaynaklardan okumuştum.Usta ile çırağı arasında geçen diyalogla hayattaki "acı"nın önemi anlatılıyordu.
......................
Usta,bir avuç tuzu çırağına verip,elindeki bardağa koydurup,içiriyordu.
Çırak da, "Bu bana acı verdi/veriyor."demişti.
Usta bu kez bir avuç tuzu çırağına verip,bir gölün kenarına salıp,oraya dökmesini istiyordu.Çırak da bunu yaptı ,içti ve hiç acı hissetmediğini söylemişti.
Meselin sonu da şöyle bitiyordu:
-Acılar tuz gibidir,ne eksik,ne fazla.Sadece koyduğumuz kaba bağlıdır.Bir bardakta olursa,yakar acı verir;ama bir gölde ise ferahlatabilir.Mesele de bu zaten.Bardak gibi değil,göl gibi olabilmekte!
Sonra değişik toplumlar ile düşünürlerde "acı" nasıl ifade edilmekte veya anlam bulmakta diye "iz"sürdüm.İşte benim karşılaştıklarım:
1-Yaşamak acı çekmektir. (Uzakdoğu atasözü)
2-Acı eğitimdir. (Aeschlus)
3-Acı veren şeyler öğreticidir. (B.Franklin)
4-Acı her dem tazedir. (Türk atasözü)
5-Dert insana daima yol gösterir. (Mevlana)
6-Beni yıkamayan her olay,beni güçlü kılar.(Nietzsche)
7-Yaşam acımasız bir öğretmendir.Önce sınav yapar,sonra ders verir.(Değişik kişilere ait olarak yazılmaktadır ve kime ait olduğuna emin olamadım.)
8-Izdırap çekmeyen olgunlaşamaz.(Latin atasözü)
9-Katlanmasını bilenler için hiçbir acı önemli değildir.(F.Chateaubriand)
10-Çoğu acıları kendimiz seçeriz.(Halil Cibran)
11-Acı,akııllı adamın hocasıdır.(Byron)
12-İçten gelen ağrıyı dilim dilim kesmek olmaz.(Afgan atasözü)
13-Küçük üzüntüler konuşurlar,büyük dertler dilsizdir.(Nijerya atasözü)
14-Acı olmadan kazanç yoktur.(A.Stevenson)
15-Acı çekmeyenler,başkalarının acı çekebileceğini akıllarına getiremezler.(S.Johnson)
16-Acı çekmedikçe,insan kendi kendini tanıyamaz.(A.Musset)
17-Acı çekmek,ölmekten daha çok cesaret ister.(N.Bonaparte)
18-İnsanı olgunluğa götüren en hızlı at,ızdıraptır.(Eckhart)