Aslında nasıl bir dil ve üslup kullanarak yazacağımı bilemiyorum..Başlık sizi yanıltmasın...Yaşamın içinde burnumuzun direğini sızlatacak öyle anlar var ki,değil burnumuzun direği,kalbimiz sızlıyor...
Bir ömür geçiriyorsun,aynı yastığa yıllarca baş koyuyorsun ,ömrünün sonuna kadar birlikte yaşlanacağını düşünüyorsun,belki de ölünce diğer tarafta ailecek birlikte olamayacak mıyız ihtimalinin korkularını yaşıyorsun ama gel gör ki,hayat olmadık kötü süprizler hazırlıyor insana...Bu cümleleri yazarken asla karamsar değilim ancak yaşadığım hayalkırıklığını haketmemiştim diye düşünüyorum...Hiç kimsenin de hakettiğini düşünmüyorum...İnsan mutlu olmak ister,hayatı paylaştığı eşiyle...Ama beklentilerimiz ve hayatın bize hazırladığı kötü süprizler çakışınca,birden her şey altüst oluyor,hayatımızın akışı değişiyor.Sanırım hayatın bunca cefasını çeken kadınlarımızın hayata tutunacak tek dalları ,analık duyguları ...Ama yine de sevgimiz,sevdikllerimizin bize yaşattığı acıları ,seslerini duyduğumuzda birdenbire yok ediyor sanki....iÇİMİZDE ona dair kızgınlıklarımızı silip atıyor adeta.

Sadece istisnalar hariç ....!!!!
Neden erkekler tarafından duygularımız,kadınlığımız,daha doğrusu insanlığımız yağmalanıyor,canımız yakılıyor,gözümüzden yaş hiç eksilmiyor....!!!Aslında ben ,biz kadınlar açısından bakış açısı getirmek istedim...Ancak esas söylemek istediğim,neden şu kısa ömürde insanlar birbirine acı çektirir ki...!!!!Bunu hiç çözemedim....Belki de hırsları ve bencillikleri yüzünden olabilir,diye düşünüyorum...
Karşı cinsten tek üstünlüğümüz ben ce ANALIK DUYGULARIMIZ ...bizi biz yapan,dünyada karşılığı bulunmayan tek sevgi...Bundan dolayı onlardan daha duygusalız,..daha farklıyız ve ayrıcalıklıyız.Zaman zaman bu duygularımızla mantığımız arasında gel gitler yaşayarak burnumuzun direğini sızlatan,hüzünler yaşıyoruz..
Benimse burnumun direğini sızlatan,kaderin bana kötü süprizi,AYRILIK....!!!!!