Sen giderken
Gözlerinden dökülen
Yaşlar karşısında metanetle
Dayana bilmem gayri kabildi

Her ne kadar
Daha fazla üzülmemen için

Gizlemeye
Çalışsam da akan damlaları
Senin fark etmemen mümkün değildi

Çünkü senin
Altıncı hissin bir başka
İfadeyle ferasetin çok kuvvetliydi

Henüz dudaklarımı
Kıpırdatmadan aldığım nefesten
Bir şey söyleyeceğimi bilecek kadar duyarlıydın.

Şimdi senin için
Ne söyleyebilirdim neler
Geçirmezdim ki gönlümden

Gönül iklimimde
Yetiştirdiğin filizlerden
Akseden güzellikler karşısında
Bir çaresizliği yaşıyorum ne gelir elimden diye

Asla seninle
Vedalaşmak istemiyorum
Bir şekliyle bir yolunu bularak
Muhakkak seninle gelmeliydim

Neye mal olursa olsun
Bu tercihimi uygulamalıydım
Ama nedense seni ikna edemiyordum

Ben ısrar ettikçe
Sen daha fazla üzülüyor
Ve sessizliğinde ağlıyor, kahroluyordun

Ailece göçüyordunuz
Toprağı altın sanılan şehri
Emin denen güzelliğe, bir şekliyle

Arkadaşlığımızın
Bitirilmesinin hükmüm verilmiş
Meğer ailence bizlerden habersizce

Babanın hiddeti
Karşısında biçare annen
Elinden bir kaza çıkmasından korktuğu için

Sana
Hakkını haram edeceğini
Söyleyerek öyle ikna edebilmiş

Hayrete düşmüştüm
Bunları annemden duyunca,
Bana verdiği öğütler silsilesinden

Lakin kim
Ne derse desin
Gönül ferman mı dinliyor

Kalbime
Ben mi yön veriyorum
Sanki bu hakikat bilinmiyor

Sana kızacak
Bir bahane bulsam belki
Hiddetimden gönlüm kararır

Ruhum daralır
Vicdanım heba olarak
Vurdumduymazlığı seçerdim kahrımdan

Ama sen öyle miydin
Sanki bunmaz bir nadideydin
Açan en güzel yasemindin

Zambakların
Saldığı renktin,
Kelebekler kadar zariftin

Hiçbir zaman
Üzülmeme fırsat bırakmadın,
Sen adeta beni kendine katmıştın.

Şimdi çaresizliğin
Girdabında gözyaşlarını akıtıyorsun.

Hak her halükarda
Dilendiği gibi tasarruf edilen mi

Her hangi
Bir ölçüsü bulunmaz mı

O vakit Mükellef olma şartı
Niye vardır gibi birçok sorular
Hafzalamı kuşatarak şaşkınlığı yaşatıyordu



Mustafa CİLASUN