Yalnızlığın ufkundayım şimdi.seviyorum yalnızlığı,seviyorum sesiszliği fakat bir şeyler eksik sanki, düşünüyorum...bulamıyorum.dönülmez bir yola girdiğimi biliyorum ve bu yoldan geri dönüşün olmadığını da.düşlerimde besliyorum seni, seni seni hayllerimi süsleyen seni, yalnızlığımı bozan seni, huzuruma huzur katan ve yanağıma tatlı bir öpücük kondurup düşerimden kaybolan seni.bir anda giriyorsun düşlerime bir anda çalıyorsun düşüncelerimi, özgürlüğümü,bendeki seni alıp gidiyorsun.gözlerinde beni göremiyorum artık..düşlerinde beni göremiyorum.soruyorum neden? bir cevap bile vermiyorsun.kaçıp gidiyorsun her defasında.

Susuyorum!çaresizliğime yakınıyorum.ağlamak istiyorum olmuyor, düşmüyor gözümden iki damla yaş.dışarıda sağnak yağış var şimdi bulutlar benim yerime ağlıyor sanki.şimdi anlıyorum bende ki eksikliği.gökyüzüne yakın olabileceğim bir yere çıkıyorum.heryerin karanlık olduğu, sadece dolunay ışığının yansıdığı bir yere.yokluğunda yıldızlara anlatırdım seni,şimdi onlar seni bana anlatıyor.nasıl da tersine döndü birden herşey.


nasılda bırakıp gittin sendeki beni, hiç sevmedinmi, sende ki beni düşlerimdeki seni nasıl kemirdin düşüncelerinle nasıl yok ettin?bak yokluğunda yalnızlığa gebe kaldım.
yalnızım şimdi!!!