İçim çok acıyor yine. Çok acıtıyorsun çok bilmem ki neden, niye? Hani görmezlikten geleyim, takmıyormuş gibi yapayım diyorum defalarca kendime. Her defasında başka bir şekilde yeniliyorum işte üstelik her şeyi bile bile.

Dostlar dem vuruyor “bu adam sana göre değil” diye. Hoş bundan sonra adam mı beğeneceğim gönlüme göre. Ne de umarsız söyleyiveriyorlar halden dilden anlamaz bir şekilde. Durup onlara kızıyorum her şeyin suçlusu onlarmış gibi içten içe. Sonra bağırıyorum bütün seslerin sustuğu yerde… “Neden bunları bana yapıyorsun” diye avazım çıktığı kadar bağırıyorum sonra da susuyorum o çaresizlikle. Elden de dilden de fazlası gelmiyor işte.

Baktım yine uzun uzun gönderdiğin en son resme. Tutmasam çıkacaktı yine kalbim yerinden neredeyse. Nerdesin, ne hallerdesin kimseler bilmeye. Çıkıp geliversen diye ekledim düşleri yine peş peşe. Ne sen geldin ne de düşler yarıştı gerçekle. Özlemlerim artıkça hüzünlerim de artmakta bu yürekte.

Dertlerim depreştikçe konuşuyorum böyle kendi kendime. Kendim söyleyip kendim inanıyorum beni sevdiğine. Hiç demedin ki şöyle ağız dolusu, dobra dobra “seni seviyorum” diye. Hep satır aralarından topladım ben o sevgi kırıntılarını biliyorsun ya sen de. Bak işte bir gün daha düştü takvimden yine. Sensiz geçen bir gün daha bitti diye düştüm kişisel tarihime. Günüm değişti, gecem değişti, miladım değişti sen gittiğinde. Doğmadı güneş doğmayacak da sen gelmezsen yüreğimde.

Bekledim bütün gün, belki her şeye rağmen, yine de gelirsin diye. Ne sen geldin ne de sen. Öylece kaldık baş başa sensizlikle. Çıkıp gelmedin, alıp götürmedin buralardan beni de düşlerimi de. Kızdım, söylendim, bağırdım çağırdım ama gelmedin, gelmedin işte. Ne demeli bilemiyorum ki senin gibi umursamaz, kendini çok beğenmiş birine. Sitemi siteme ekliyorum içinde sen olan her şeye. Dedim ya sensizlik dokunuyor bana en çok da bu mevsimde.

Sararan bir yaprak gibi düşüveresim geliyor yüreğine. Sarıp sarmala istiyorum bütün kuruyan dallarımı sararan yerlerimi ellerinle ama en çok da yüreğinle. Bak şöyle uzun uzun, sensizlikten kör olmuş gözlerime, damla damla eriyen yüreğime. Tutunacak dalım kalmamış ki düşmüşüm ben de senin bahçene. Hiç tanımıyormuş gibi ne olur sen de basıp geçme üstüme.

Ben gideyim şimdi seni düşünüp demleneyim kendimce. Biriktireyim sana dair olanları kenara köşeye. İliştireyim sonra bir bir düşlerime. Atlayım uçan bir halıya geleyim senin düşlerine. Kaf dağının ardındaki düşlerde buluşalım gizli saklı seninle. Bilmesin kimseler, görmesinler sakın senli benli halleri…

Hadi bekliyorum şimdi seni düşlerimde… ama sakın bu sefer gelmemezlik etme…

25/11/07-Pazar/00:14