Hani çoğumuz deriz ya, hayatımı yazsam roman olur diye… Ne kadar da doğru bir ifadedir bu. Zaten ben, en inanılmaz olaylara sahip olan bir romanı bile gerçek hayatta yaşayan birileri mutlaka vardır diye düşünüyorum. Ya da böyle olmasını istiyorum.

Şimdi sokağa çıkıp insanlara sorsak, mutlaka hepsi de kendi hayatlarının bir roman konusu olabileceğini savunacaklardır. Hayatını en mülayim yaşayan, yaşını başını almış olan bir amcam bile kendi çapında kim bilir ne maceralar yaşamıştır.

Gelelim bana…

Benim hayatımı yazsalar belki roman olmayabilir ama koca bir yalan olacağı kesin… Hayatımın romanının adı da YALAN olurdu herhalde. Düşünsenize bir kere, hayatımı yazıyorum ve yirmi yıllık bütün sırlar ortaya çıkıyor, herkes kendilerine ne yalanlar söylediğimi öğreniyor, yıllarca ne yalanlarla idare ettiğim insanlar bu kitabı okuyorlar. Ve en önemlisi de yıllarca farklı tanıttığım kendimin, gerçek yüzünü bu kitap sayesinde öğreniyorlar. Sonuç: FACİA…

Ailem, “biricik yavrumuz kitap yazmış” diyerek gidip hemen satın alıyorlar kitabı – ki bizim sülale epey kalabalık olduğu için kitap satışları iyi olacaktır muhtemelen – arkadaşlarım dururlar mı hiç, onlar da bir koşu kitapçıya gidip büyük bir merakla alıyorlar… Daha kimler almıyor ki bu saçma sapan romanı…

Ben bütün bunlar olurken evimde oturup tebrik telefonları bekliyorum ama o da ne? Birer birer bütün tanıdıklarımdan – yazıklar olsun – telefonları alıyorum. Bu işte bir terslik var ama böyle olacağı baştan belliydi. Yalanlarla kurulu bir düzen kurmuşum zaten ben, bırak öyle mutlu mesut devam etsin hayat, niye kurcalıyorum ki?

Yani sözün en kısa tarafından şunu söylemeliyim ki, hayatınızı kitap olarak yazmak o kadar da güzel bir durum değil gibi geliyor bana. Siz siz olun, gelin bu sevdadan vazgeçin. Tabi bir ihtimal daha var. Her şeyi olduğu gibi yazmak zorunda değilsiniz, kimseyi kırmamaya dikkat ederek yazabilirsiniz hayatınızı ama o zaman da o kitap sizin hayatınız olur mu orasını bilemem…

Tercih sizin… Benden uyarması…

Not: Kendimizi kandırmaktan vazgeçelim artık, yalancılık çor çirkin bir davranış, yalan söylemek çok kötü bir şeydir diyip, ayaküstü yalan kırk yalan uyduran o kadar çok kişi var ki çevremizde… Beyaz yalanmış, pembe yalanmış… Hepsi yalan bunların… Kendimizi kandırıyoruz sadece…

29.07.2007
16:43
Pelin Ö.