Gitti … Son öpücüğünü kondurdu ve ellerimi yavaşça bıraktı ve gitti..
Sessizce oldu . ne yapabildim ki ? ben alışkınım yalnızlığa sevgilim. Ama sen ? Gittiğine göre yalnız değilsin ! Ben bakarım yalnızlığın çaresine … Şiirimi yazar, kitaplarımı okurum. Peki ya sen ? bilemem aşkm... Ama unutmak değildir yalnızlık daha da bağlanmaktır ..!
Yazacağım her satırda sen olacaksın. Okumak için seçtiğim kitaplar seni anlatacak bana ama sevgilim hiç bir satır AFFETMEYECEK! Bir gün yeter diyecekler . Ama ... ama yine de ben seni sevmeye devam edeceğim . yalnızlığın da bir bedeli vardır. Bir şeylere pay biçmek bir şeylerden vazgeçmek gerekir. Ben her şeyden vazgeçtim tek seni seçtim. Sen ise tek benden vazgeçtin.. ben yalnız değilim . Sevgi en büyük desteğim . ama sen yalnızsın ve anlatabileceğin satırlar yok. Kitaplar yok. Hiçbir yazar seni anlayıp anlatamaz satırlarına..!
Nedensiz yaşıyorsun ve seni sevdiğim kadar da sana acıyorum .. çeresiziz..