Yaz’ın o aşka susayan heyecanı üstümden çekiliyor ve yine bir sevgiliye

haksızlığın gizli kalıntılarında yakamoza bakıyorum.Önümde oturan çiftler beni nasılda

üzüyor.İnsan bu yaşta nasıl bir yalnızlık çeker ki!Gözükmeyen, karanlık yerlere oturursun

utanırsın sessizliğinden ,kimseyede ayak uyduramazsın.



Bir türkü bar’ın ağlayışlarında tanıştık seninle, lavinya sözleri gibi. Hiç

çekinmeden önceden tanışmış gibi eskilerden konuştuk.Biraz ağlamış,karanlığın tek sarı

ışığı...


Büyük bir kış hayallerine kavuşamayan birini tanıdın.




Yüzün eski bir taşra,hevesli gözlerinle senin umutsuzluk söyleşilerini

hatırlıyorum az ve öz.İçimdeki kahırları özgürlüğe salarken bana akıllıca sözler

ettin.’Mutluluk mutsuzluğunu anlamaktır...’Ve şimdi yersiz bir beden gibi kelimeler, müzik

sesleri.Artık anlıyorum en ince ayrıntısına kadar hayal edeceğim seni (yüz

hatlarını,giyinişini,kahve içişini,kibir sessizliğini,sarılmanı) ancak bunlarla ulaşacağım bu

yalnız yakamoz akşamında.Öyle bir sesizlik ve durgunluk var ki içimde ben etrafta sana

bakınıyorum,hangisi bizim anımızdı diye.Kimse bize benzemiyor ’du ki,elin yüzüme

değdiğinde tebessümümü onlarda göremiyorum ya da sarılmamızdaki özlemi kime

dayattıysam görüntümüzü başka bedenlerde yabancılar birbirlerine.



Bak yanıma bir garson geldi bana başka bir yere otururmusun

diye rica etti çünkü yeni bir sevgili daha geldi...