Sana geleceğim. Uzak neymiş düşünmeden, yollar nasıl biter diye kaygılanmadan, arkama bakmadan… Geleceğim ve o simsiyah gözlerinde kaybolacağım. Kokun sinecek yine üzerime. Tenime… Belki su bile değmeyecek tenime bir süre. Biraz daha kal diye benimle. Kendime sarılacağım sana sarılırcasına. Tüm dakikalarıma şahit olacaksın bilmeden. Hiç sıkılmayacağım seninle olmaktan. Parmaklarımı hissedeceksin dudaklarında. Öpmeye kıyamayacağım. İzleyeceğim hayranlıkla.
Gelemesem bile uzaktan gözleyeceğim seni. Duvarların ardından. Kapında sarı tişörtlü seni bekleyeceğim. Gözlerim fark edince seni gözyaşlarımı silmek için hareketlenecek ellerim. Peşine sürükleyecek beni bir güç. Bir cesaret kaplayacak içimi. Hızlanacak adımlarım sana yetişebilmek için. Ve elim yaklaşacak omzuna. Ama sen yalnız rüzgarımı hissedeceksin. Dokunamayacağım ki. Sana geldiğimi hiç bilmeyeceksin. Arkandan gidişine seyirci kalan bir çift göz olduğunu hiç göremeyeceksin. Eli kolu bağlı, dizleri üzerine yığılmış bir bedene şahit olamayacaksın.
Ben gideli çok oldu yar. Rahmetin kokusunu alalı çok oldu. Duyurmadı kimse sana senden sonra tükendiğimi. Günden güne eridiğimi. Saklandı bir sır gibi… Haberimi alır da bir gün uğrarsan başucuma ağlama ! Sakın üzülme ! Keşke deme sakın. Toprağımın saçını okşa yeter. Ben dokunamam ya; sen dokun yeter. Ben burada hep seni bekliyor olacağım, sen bana gel yeter…