Yaklaşık bir buçuk senedir taşlaşmaya yüz tutmuş bu yüreği ne yaptın nası ettinde erittin anlamadım...
sende gizemli bişeyler vardı diğer insanlardan farklı bişey beni sana bağlayan...
bazı şeylerden umudumu kesmişken aniden çıkıverdin karşıma...
ne olduğumu anlamadım ...
ilk başta kendime bile itiraf edemedim saçmalıyosun dedim sen aşık olamassın diyodum...
çünkü inanmıyordum böyle bişeyin varolduğuna...
ama dedim ya sen farklısın diye çok uzun zaman sonra sende yaşadım aşkı,sevmeyi...
şimdi inanıyorum işte aşk’a delice seviyorum...
farkettimde korkmuyorum artık aşk’tan...
o benden korksun artık sıra bende,bu sefer doğrusu sensin buna inanıyorum sonu ne olursa olsun...

hayatın cilvesi galiba bu...
bilemiyorum doğa dengesi belkide...
yazdan sonra bi sonbahar gelir sonra kışın donar kalırsın...
yalnızlığına ağlarsın ve derken biri duyar sesini işte...
beklemediğin anda ve ilkbaharı yaşarsın...
kuşlar çiçekler ısınırsın hafiften...
ve tam kalbine ulaştığı anda deli gibi sıcak sarar etrafını...
aşık olursun doyamassın...

işte benimkide böyle bişey...
mevsimlerden kıştayız ama ben yazdayım...
nasıl bir sevgidir nasıl bişeydir bilmiyorum...
yorgun ve harap düşmüşken o kadar savaşlardan...
her şeye rağmen seni seviyorum diye haykırabiliyorum...
balçık içinde bıraktığım çocukluğum ve ruhumu çıkartıp yüreğime,bedenime koyuyorsun...
beni yeniden hayata bağladın ve seni sevmenin ne güzel olduğunu gösterdin bana...
kısa zamanda olsa bana çok güzel günler yaşattın sana minnetarım...
herşeyimsin benim...
seni çok ama çok seviyorum...


t@şkın [