0
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
592
Okunma
Karanlığın çöktüğü bir akşamda yine, sevmek geliyor kalbimden seni… Kimse bilmiyor nedendir? Karışık duygularım. Ağlamak istiyorum, boşaltmak istiyorum içimi… Olmuyor… Kurumuş gözlerim… Hiç de güneş göstermemiştin ki be hayat! Nasıl kuraklaştı bu kadar?
Duygularımı döktüğüm bu sayfalar kadar boştu bir zamanlar… Kalbim… Ama bak gittikçe doluyor… Sağolsun kalemim…
Derdim umutlu olmak değil bilesin. Sen mutlu ol diye uğraşıyorum. Öylesin de sanki? Her gün seni gördüğüm hâlde özlesem de seni, sesini… Milyarlarca kez duyduğum hâlde doyamadığım için unutsam da ses tonunu, sesinin ahengini… Kalbimden gelen en içten duygularla yazıyorum bu satırları… Sanki sesini ezberlemiş gibi… Sanki yanımdaymışsın gibi… Anı yaşıyorum… Anıları yaşayamadım belki… Avunuyorum…
