Tanrı bir yerin üstüne bir yokoluş örtüsü çekse,bana cennete gireceğimi ve cehenneme girecek tek bir insanın olduğunu söylese,cennete gireceğime o örtünün altına girip yok olmayı tercih ederdim.
Eğer gerçektende Tanrı kullarına karşı bir annenin evladına karşı duyduğu merhametten daha fazlasını duyuyorsa ve ben onun cennetine girecek sevgili kullarından biriysem,sorgularından sonra cehenneme girecek olan insanların arasından cehennemlik tek bir insan kalmazdı.Çünkü Tanrı’dan cennetle cehennemi ayıran duvarın üstüne bir yokoluş örtüsü çekmesini ve bütün cennetlik insanların cennete girmeden önce cehenneme bakmalarını ve cehenneme bakarkende benim hissettiklerimi hissetmelerini dilerdim.Dileğimin gerçekleşeceği an gelir gelmez cehenneme bakıpta orda yanacak insanları düşünen her cennetlik insan benle beraber o örtünün altına koşardı.Örtünün dışında kalan tek bir cennetlik insan kalmayıpta Tanrı(kullarına karşı bir annenin evladına karşı duyduğu merhametten daha fazlasını duyan Tanrı)cenetine girecek tek bir sevgili kulunu göremeyince cehenneme girecek olan her insanı alır cennete koyardı.Cennette ve oraya biz sevgili kulları için koyduğu cehennemlik insanlara bakıp durduğu andaysa o yokoluş örtüsünü üstümüzden çeker,çeker çekmezde alır cehennemin üstüne örterdi.
Söylediklerim her ne kadar da gerçekleşmesi imkansız olan bir düşten ibaret olsada yine de kimsenin yanmayacağına dair bir umut var içimde.Yüreğimin ta derinliklerinden dilimin ucuna zıplayan bu ezgiden ve gözkapaklarımn üstüne düşen bu düşün çıkardiğı ezgiden olmasaydı aklıma mukayet olamaz çıldırırdım galiba.
Cehennemlik tek bir insan olmamalı,çünkü hayat zaten cehennemce
Öylesine kızgın bir ateş hiçbir insanın günahına da eş olamaz bence