Güzel ve büyük bir şehirde yaşıyordu.Caddeye buz gibi dağılmış camların üstünden atlayarak koşturup duruyordu çocuk,bir aşağı bir yukarıya.Çocuk dertliydi,geçim derdindeydi.Bu şehrin çöl kadar tenha,buzdan caddelerinde ekmek parası arıyordu çocuk.Ekmek parası için satmaya çalıştığı Yasin, Dua kitaplarıvardı elinde.Buz gibi bir hava kar ve tipi içinde...Kitapları tutan elleri buz gezmiş ve buz kesmiş ayaklarını ısıtmak istedi.Bir de ona alayla, buz gibi bakan, üşüten yüreğini dahada üşüten şu çehreler vardıya, onları hiç sevmiyordu çocuk.O buz bakışları görmemek için güneşe gidillse hemen gidmek isteyecekti çocuk.

Bir başka çocuk vardı.Dev gibi koca bir apartmanın içindeydi,.Apartmanın en alt kattaki, en bodrum katını içinde ağlıyordu bu çocuk.Çocuk henüz altı yaşının içindeydi.Annesiyle ikisi buz gibi bir battaniye içindeydi.Üşüyordu çocuk, dairenin camı buz içindeydi.Sobada bu kara kışta odun yok,heryer buz içindeydi.Babası buz taşlarla örülmüş meyhanenin içindeydi.Annesiyle birlikte babasını bekliyordu her gece.Gel artık babaciğım sözü vardı,üşüyen minik ağzında hece hece.Annesi hıçkırarak konuşuyordu...Açlıktan kokan ağzıyla. Çocuğuna bir yumurta biraz ekmek bulup yedirmişti ya mutluydu. Bekleriz her gece oğlum gelemez baban, bilirmisin oğlum, o dehliz gibi yerin buzdan kadehleri, gözleri bir kanca gibi olan kadınları vardır.Baban gibi yakaladıklarını buz gibi gözleriyle kadehlere yapıştırır.Kopamaz baban o buzlardan, atar ekmeğimizi o yerde kapıştırır.Obuzdan kancalara takılı gelirse baban oğul.Asıl o zaman yandık oğul, ikimize para değil hep tekme tokat yapıştırır. Bilinmez oğul Allah dilediğine hidayet eder,cennete kavuşturur.Büyüyünce çok çalışıcam,çok ekmekve et getiricem sana anne diye seslendi çocuk,annesini mutlu etmek için.Odunda çok alıcam anne diyordu,üşüyen bedenini ve anne
ciğini ısıtmak için.

Ve nefret ediyordu çocuk buzlardan,o buz gibi olmayacaktı.Güneş gibi ısıtacaktı insanları.



NURİYE BANU AKTEN 6.7.2011
Bu yazımı çok sevdiğm oğluma armağan ediyorum.