Bazı gülüşlerin gerçekti. Ya da çok gerçekçiydi. Belki de kendimi öyle inandırdığım için öyle hissettim.

İnsanlar birlikte olabilir veya ayrılabilir, bunda hiçbir sıkıntı görmüyorum. Fakat, uzun bir süre birlikte olduğun insana “Sana aşık değilmişim…” cümlesini layık görmek; ayrılırken bunu öne sürmek mantıklı gelmiyor bana.

Neyse, söylemek istediklerim bunlar değil. Nasıl anlatsam… Sen benim kalbimdesin. Hiçbir zaman çıkmayacaksın. Yerin tam olarak orası. İster Rusya’ya gideyim, ister Bosna’ya; istersen sen Fizan’a git. Ondan kopamayacaksın. Kopamayacaksın, çünkü o Sen’sin.

İşte bu yüzden onu sana vermek istiyorum. Bırak, boş kalıversin göğsüm. Bırak yerini havayla doldurayım. Özgürlüğe kavuşmam için böyle yapmam gerekiyor çünkü. Lakin tek başıma yapabileceğimi sanmıyorum. Bunu yapabilmek için yardıma ihtiyacım var, senin yardımına. Şimdi bunu al ve bir süre sakla. “Bir süre” diyorum, çünkü onsuz yaşayabileceğimden şüpheliyim. Şayet çıkardıktan sonra fenalaşırsam, sakladığın yerden alarak bana vermeni istiyorum.Olur ya, yaşama onsuz da tutunabilirsem sende kalsın.

Artık senindir, ne istersen yapabilirsin. Ne de olsa senden oluşuyor. Hoşçakal prensesim…