’Buğulu bir çay bardağıyım tepsinde,
Nisan yağmuru yada eşek öldüren güneşi...
Teammüden altıyüzelliyediye mağdur edilsem bile
Bir yol seçti kalbim!’

Havuç koymuş -yarısı yenmiş ama-çocuklar şakasına gecenin en kardan adam suratının ortasına ya ,ben de yazıyorum ciddi ciddi yazgımın ucu kalemtıraş görmemiş ,kör yazgacı ile yarınlarıma. Gayba bi’haber beşeriyetin belirgin geçmişinde bir yerde,bir yerim vardır elbet yer ile yeksan ve saklayamadığım en çocuksu saklanbaçlarımın ardından ne çok ağladım büyüdüğümü farkettiğim annemsiz uykularıma...Uzun cümlelerin esiri ettim kendimi en melankonik-triptonik ve ayarsız akşamlarda... Tutamazdım bu kadar duygulu,bu kadar deli ve dolu hissederken kendimi;yazacaktım!

Yazmalıyım işte.Her ne ise onun ile ilgili. Benimle bir ilgisi olmamalı ,ilgi göstermemeliyim her beğenide şişen egoma. Yazmalıyım hep beğeneceği türden değil kağıdın! Küfretsin ve tiksinsin en beyaz hali benden bu gece. Bir baykuşla rakı içmek kadar gamlı bir haldir belki de içindeki kelimeleri beğeniden uzak görerek haramzade bilmek bazen. Bazen de yiyeceği solucanla önce sevişen bir kuş gagası yazma kaygısını atlatmış ,güzel birşeyler üretebileceğinden emin belleğim,o an kanatlarım açılır en kuzgun cümlelere.Akaşik kayıtlarını irdeledikçe yazmak denen bu enerjinin bir varolup bir kaybolmanın aslında yoktan var yada vardan yok olmadan kendi kısır döngünle bir kan bağının bulunmasının içime bir Yaratıcı tarafından en ince ve naif şekilde kodlandığını anladım.Bir elin verdiğini görmemesi lazımdı diğerinin ama yazı paylaştıkça doğdum her seferinde bir diğerinden daha cüretkar ve anarşist bir şiire...

Hep kızarım sadece aşka mı yazar yazan yada yazarı besleyen tek şey aşk mıdır?Bir yansıması yok mudur aynalarında insanın hayat denen o koca boşluğun? Mutlu,tok,geleceğinden emin ve adil bir dünyaya fırlatılmıştır mekiği annesinden sadece aşka yazan-yazılan yazarın belki de!

Pek çoğu işgal ediyor beni bunların ve aslında sorularım sorsa ben de bulumam cevabımı hiçbir yanılgımda. Fıtratı yalnız olmaktan ve dik durmaktan yana ise insanın tutunmak gerek sapasağlam bir dala.Sadece aşk değil ama!Özellikle de yazan!Daha sıkı kavrasın diye parmakları insanlığını ve taşısın diye bizi bu ağaç ;işsizler,açlıktan ölen çocuklar,fakirler ve haksız yere hapse atılan aydınlar için de yazmalı insan! Tepkisini ve iyiye duyduğu özlemi uçurtma yapıp salmalı kelimelerin arasına ve görenler düşman dahi olsa içtenliğine hayran kalmalı.
Bu lahzada,
Bir yol seçti kalbim.Kalemlerimle kirleteceğim beyaz kağıtların tenini. Bundan en çok objektif olamayanlar,diktatörler,haram yiyenler, kadın dövenler ve ’barıştan bahsedip masum kanı döken dehşet severler rahatsız olacak!Tüm anlatılacakları kattığım bu kazanda lezzeti her dimağda-damakta değişecek ve şekillenecek pek çok yazın pişireceğim.
Evet!
Bir yol seçti kalbim!..