UCUZDAN PAHALISI YOK!

Varsıl bir ingiliz demiş ki; ”Ucuz mal alacak kadar zengin değilim!”. Bunun yerinde ve doğru bir görüş olduğuna katılıyorum. Fakat alım gücümüz olmadığı zaman zorunlu olarak ucuza yönelmek eğilimi de ağır basıyor, bu kez ’Ayağını yorganına göre uzat!’ düşüncesi ön plâna çıkıyor.

Çarşıya pazara çıkmışsanız, örneğin haftalık sebze meyve alacaksınız, evin nüfusunu, aldığınız sebzenin kaç gün karın doyuracağını, en çok gerekli olandan başlayıp, cebinizdeki paraya göre bir denge kurar, istediklerinizi ona göre alabilirsiniz.
Bütçesi elvermeyince en ucuzundan çalaka diye tabir edilen, döküntü çürük çarık almak zorunda kalan pek çok insana tanık olurum. Yoksulluktan dolayı canının istediğini, gönlünün çektiğini alıp yiyemeyen bu insanların ömürleri böylece gelip geçer çoğunlukla. Bu bağlamda iyi ve kaliteli sebzelerin iyi gıda sunduğunu, çürük çarığa verilen paranın yazık olduğunu, tadının, ucuz etin suyu gibi yavan olduğunu bilmeyen yoktur.

Bu gün market zincirlerinde de değişik kalite, çok çeşitli fiyatlarda seçenekler sunuluyor tüketiciye. İğneden ipliğe, civatadan otomobile kadar her şeyin, hem ucuzu hem pahalısı var. Fiyat farklılığına gözatarak, hemen toplumsal refah düzeyi açısından, insanların nasıl sosyal tabakalara ayrıldığını belirlemek olasıdır. Herkesin alım gücü eşit olsaydı bu kadar geniş ürün yelpazesi olmazdı.


Tüketici salt cebindeki paraya göre mi yönlendiriyor alım kararını acaba? Hayır; tam bu noktada reklam sektörü devreye giriyor. Hangi ürün daha fazla beynimizi bombardıman etmişse, önce ona yönlendiğimiz bir gerçek. Bazen hiç alınması gerekli olmayan eşyaların bile alınıp, çok fazla kullanılmadan satılmasında, ya da bir kenara atılmasında reklam sektörünün, pazarlama yöntemlerinin payı büyüktür kanımca. İyi bir satıcı hiç alınmayacak bir malı almakta ikna edebilir insanı. Bu biçimiyle bir çok turiste, bir turist rehberi olarak çok şeylerin satıldığına tanık olmuşumdur.

Sözü fazla uzatmadan diyeceğim, ucuzdan pahalısı yok. Geçenlerde bir marketten sirke aldım. Almadan önce iki ayrı fiatta sirke gözüme ilişti. İkisi arasında fiatta % 35 dolayında fark vardı. O da sirke bu da sirke deyip ucuzu tercih ettim, rengi de fena değil diye. Fakat dün kelle çorbasında tattığım sirke gece yarısı midemi yakmaya başladı. Sanki ucuz şarap içmişçesine, bir türlü sindirime karışmıyordu sirke, sonunda midemi boşalltım ve rahatladım. Yoksa ”Keskin sirke küpüne zarar” hesabı delinecekti midem neredeyse. İçine bolca limon tuzu konmuş olmalı diye düşündüm. Aklınızda olsun.

Böyle hileli ballar da var.

Buna benzer bazen işportacılardan alet edavat, takım taklavat satın alırız, alet elimizde bir kaç kullanımdan hemen sonra kırılır, atılır. Verilen para hiç bir biçimiyle geri dönmeyecektir artık. Ne garanti belgesi vardır, ne faturası. Bu bağlamda TSE belgesine dikkat etmek çok gerekli. Ne alırsak alalım kalitelisini almak, her zaman, her zaman hem akıl hem de cebin kârı.

Fakat haksız rekabet çok aldatıcı ve yanıltıcı, fiyatlar bazen tüketiciyi çok zor durumlarda bırakıyor. Standartlara yeni standardizasyonlar getiriliyor. Yok helâldi, yok haramdı, bunlar yanlış şeyler ve insanların bu noktada inançlarının devreye sokulması psikolojik bir telkinin yanısıra, kalitesiz bir malı da iyi ürün gibi sunmaya neden olacak bir uygulama.
GDO lu ürünlerin ithali serbest, oldukça ucuz. Bunların ne sakıncaları olduğu, bilim dünyasınca bir an önce kamuoyunda tartışmaya açılmalıdır.

Sağlıklı olmak için, sağlıklı düşünen bir beynimiz olmalı, bunun için sağlıklı ürünler tüketmeliyiz.’Sağlam kafa sağlam vücutta bulunur.’ Şimdilik kafam bu kadar çalışıyor sevgili dostlar. Ucuzun esiri olmayın sakın. Kolayın esiri hiç olmayın. Ucuzdan pahalısı yok.

Bu gün çoğumuzun beğenmediği İsrail, bilimsel araştırmaları, ürün ve kalite standartları açısından, dünya ile rekabet halinde örnek alınacak bir ulustur.

Bir de ucuzlatılan hayat var ya, en sakıncalı ve tehlikeli olan bu, sınava giriyorsunuz, âyet soruyorlar, biliyorsanız kazanacaksınız. Çok korkunç bir ucuzluk işte bu, bilimin inançla yer değiştirmesi…

Sağlıcakla kalınız…

Şaban AKTAŞ
29.01.2010